แล้วแต่… มึงอยากกิน
เรื่องเล่าชุดพ่อเฒ่ากับลูกเขย
“ชัด การชนะ” : เรื่อง / ศิลป์วัตร วิศาลศักดิ์ : ลายเส้น
พ่อเฒ่าเผือกแกเป็น คนผญาหลาย (ลูกเล่นแพรวพราว) ฮู้จักเว้าฮู้จักอ่อย ใช้คนเป็น เรื่องบ่มีก็หา เรื่องบ่มาก็ซอก จนผู้คนได้เรื่องเล่ากันติดปาก เวลาใดที่พ่อเฒ่าเผือกไปงานต่าง ๆ ในหมู่บ้าน ผู้คนก็มักจะไปนั่งล้อมรอบแกเผื่อจะได้ฟังเรื่องราวต่าง ๆ บางทีก็เป็นเรื่องเชิงวิชาการก็จะได้ความรู้พอนําไปใช้ปฏิบัติได้บางทีก็เป็นเรื่องตลกเฮฮาพาสนุก จึงทำให้ผู้คนทั้งหลายติดอกติดใจ อยากฟังแกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ
บักทิดโส เป็นลูกเขยพ่อเฒ่าเผือก มันเป็นคนชอบเรื่องการปรุงอาหารอีสาน ประเภท ลาบก้อยซอยแซ่ มันถนัดนัก เพราะมันเป็นคนคอเหล้าขาวระดับต้น ๆ เรื่องกับแกล้มประเภทไหน ต้องการอย่างไรบอกมันได้รับรองไม่ผิดหวัง! เนื่องจากมันมีความคิดและภูมิปัญญา พลิกแพลง ดัดแปลงสูตรอาหารได้หลากหลาย พ่อเฒ่าเผือกก็ชื่นชมฮักแพงลูกเขยคนนี้อยู่ไม่น้อย
วันหนึ่ง… บักทิดโสมันชวนหมู่ชวนเพื่อนไปกินลาบเป็ดซุมกันที่บ้าน การทําลาบเป็ดนั้นมันมีขั้นตอนมาก เผื่อจะเสร็จต้องใช้เวลา ตั้งแต่เริ่มฆ่า เอาเลือดไว้ใส่ลาบ ยังมีการถอนขน คัว (ชําระล้าง, ชำแหละ, แล่, เชือด) เมื่อคัวเสร็จก็ยังมีการก่อไฟต้ม มีการหาเครื่องปรุงใส่ต้มใส่ลาบ การเอาเลือดเป็ดก็มีการใช้ใบตะไคร้คั้น (ขยี้) เข้ากับเลือดเพื่อไม่ให้เลือดแห้ง ฯลฯ โอ้ย…เผื่อจะได้กินลาบเป็ด มันมีพิธีรีตอง ใช้เวลา พิถีพิถันไม่น้อย “ทางอีศาน” จึงมีข้อห้ามว่า “อย่าฆ่าเป็ดเลี้ยงพี่น้องมันสิหมางกัน” ซึ่งหมายถึงจะบาดหมางกัน สาเหตุก็เพราะญาติพี่น้องจากแดนไกลมาเยี่ยม แทนที่จะได้กินอะไรที่ง่าย ๆ เร็ว ๆ ในขณะที่หิว แต่ยังต้องมาอดมาทนรอกินลาบเป็ด ซึ่งใช้เวลานาน มันก็ต้องบาดหมางกันจนได้ล่ะครับ !
ในขณะที่ บักทิดโสกับเพื่อน ๆ กำลังช่วยกันคัวเป็ด ทําลาบทําต้มอยู่นั้น พ่อเฒ่าเผือกก็ได้แต่นั่งคุยตามประสาของคนผญาหลายก็หยิบเรื่องนั้นเรื่องนี้มาคุยไปเรื่อย ๆ ฆ่าเวลาไปจนกว่าจะได้กินลาบเป็ดโดยไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลย เมื่อถึงช่วงเวลาทําลาบเป็ดเสร็จ พร้อมที่จะกิน บักทิดโสกับเพื่อน ๆ ก็ช่วยกันจัดสํารับ แบบง่าย ๆ กันเอง มีผักพื้นบ้านหลายอย่าง เช่น ผักอีเลิด (ชะพลู) ผักติ้ว ผักเม็ก (เสม็ด) กระถิน พริกสด มะเขือก็นับว่าพออยู่พอกินแล้วล่ะ แถมยังมีเหล้าขาวยาดอง ซึ่งเป็นของที่พ่อเฒ่าเผือกก็ชอบอยู่ด้วย บักทิดโสล้างมือเช็ดมือ จับขวดยาดองมานั่งล้อมวงกับเพื่อน แล้วจับแก้วมารินเหล้าแจกกัน จะได้กินลาบเป็ดให้แซบ ๆ ซะที…!
พ่อเฒ่าเผือก มองดูผักในสํารับแล้ว ยังขาดผักสะเดา ซึ่งแกเห็นว่าต้นที่แกปลูกไว้ในบริเวณบ้านก็มีอยู่ ต้นก็ไม้สูงนัก ใคร ๆ ไปเอาก็ได้ไม่ยากเลย จึงบอกบักทิดโสผู้เป็นลูกเขยว่า
“อ้าว…โส! ยังขาดผักสะเดาเด้อ อยู่ข้างฮั้วเฮาหน่ะ ไปเอามาทะแม้!”
บักทิดโสกำลังนั่งรินเหล้า ตั้งใจจะกินให้แซบ ๆ พ่อเฒ่าเสือกมาใช้ยามนี้… มันเคืองในใจว่า “ยามพ่อเฒ่านั่งว่างๆ เป็นหยังจั่งบ่ช่วยไปเก็บผักสะเดามามัวแต่เว้าตายห่าหยังอยู่ ยามกูสิกิน เสือกมาใช้ให้เสียอารมณ์” บักทิดโสมันยังรินเหล้ายาดองให้เพื่อนต่อไปเหมือนแกล้งไม่ได้ยินพ่อเฒ่าเผือกก็ยังพูดย้ำอีกว่า
“ฟ้าวไปแหม่ะโส ! ผักสะเดากิ๋นกับหยังกะแซบ !”
บักทิดโสกำลังอยากฮ้ายอยู่ในใจเต็มที่ก็เลยพูดสวนไปว่า
“กิ๋นกับขี้ก่ะแซบบ่…พ่อเฒ่า ?”
เมื่อพ่อเฒ่าเผือกได้ยินบักลูกเขยพูดสวนมาทํานองกระทบแบบไม่พอใจ จึงสวนไปทันทีว่า
“แล้วแต่มึงอยาก มึงอยากกิ๋นกับขี้ก่ะกิ๋นโลด !”
******
คอลัมน์ เรื่องเล่าชุดพ่อเฒ่ากับลูกเขย นิตยสารทางอีศาน ปีที่ ๒ ฉบับที่ ๒๒| กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
.
ราคาเล่มละ ๑๐๐ บาท
สมัครสมาชิก ครึ่งปี ๖๐๐ บาท
หนึ่งปี ๑,๑๐๐ บาท
ตลอดชีพ ๙,๕๐๐ บาท (ได้รับหนังสือย้อนหลัง)
.
สั่งซื้อ// ชำระเงิน // สอบถามเพิ่มเติม ได้ทาง
inbox หนังสืออีศาน m.me/166200246799901
line id : @chonniyom (มี@) คลิก https://lin.ee/amxqtvW
อีบุค ที่ www.mebmarket.com
โทร. 086-378-2516
บริษัท ทางอีศาน จำกัด
244/539 รามอินทราซอย 5 แขวงอนุสาวรีย์ เขตบางเขน กทม. 10220
