๓๖๕ น้ำพริกกับสวนรอบบ้าน – ๖. น้ำพริก ผกค. สูตร ๑
โดย: ทองแถม นาถจำนง
ขอบคุณภาพจาก: nonsawan
สมัยก่อนทางราชการไทยเรียกนักปฏิวัติพลพรรคของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยว่า “ผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์”
พลพรรคของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยนั้นมีทั่วทุกภาค ผมได้ใช้ชีวิตร่วมกับพวกเขาในเขตป่าเขา ดอยยาว-ผาหม่น อำเภอเทิง-เชียงของ จังหวัดเชียงราย
แม้ในเขตงานนี้ (เขตแปด) อาหารกินจะไม่อดอยากปากแห้งนัก แต่เมื่อเทียบกับอาหารการกินของคนในเมืองก็นับว่าลำบากไม่น้อยทีเดียว
ช่วงที่ประจำอยู่ในค่ายกองร้อย (เดี๋ยวนี้เป็นโรงเรียนประถม ก่อนจะขึ้นไปถึงยอดภูชี้ฟ้า (เดิมเรียกผาฟ้า) ก็มีแกงจืดต้มผักกาดสลับกับต้มฟักเขียว แกงนี้มีน้ำมันหมูละลายใส่นิดหน่อย ช่วยชูรส กินกับพริกตำใส่เกลือ นี่นับเป็นอาหารชั้นดีในค่าย
ส่วนเวลาเดินทาง ก็มักมีแต่พริกตำอย่างเดียว ยกเว้นว่าถ้าได้ไปออกรบกับหน่วยรบ จะได้ห่อหมูผัดน้ำมันไปด้วย (ทหารหน่วยรบต้องมีโปรตีนบำรุงกำลังกันหน่อย)
สรุปแล้วคือ กับข้าวสำหรับนักปฏิวัติคือ “พริกตำ” ผมขอเรียกว่า “น้ำพริกเบสิก ผกค.” หรือน้ำพริก ผกค.สูตรที่ ๑”
เครื่องปรุง พริก (อะไรก็ได้ ขอให้มี) เกลือเม็ด ใบตอง(สำหรับห่อ)
วิธีทำ
หาพริกขี้หนู หรือพริกชี้ฟ้า หรือพริกแห้ง เท่าที่จะหาได้ เอาโขลกให้แหลก เอาเกลือเม็ดพอสร้างรสเค็มลงโขลกด้วยกัน
บางมื้อโชคดี มีผงชูรส (ของวิเศษหายาก) ละลายน้ำลงไปผสม ก็จะได้น้ำพริกวิเศษเด็ดจริง ๆ (สหายในเมืองบอกว่าผงชูรสเป็นพิษ ไม่ค่อยยอมส่งเข้าป่า)
เวลาจะกินก็หาที่นั่งพักสบาย ๆ ใกล้ ๆ น้ำซับหรือใกล้ห้วย ล้างหน้าล้างตัวให้เย็นฉ่ำ วางปืนไว้ใกล้มือที่สุด เปิดบาโล(เป้สนาม) หยิบเอาห่อข้าวห่อเกลือออกมา แล้วก็แกะห่อข้าว (ข้าวเจ้า) แกะห่อพริกตำ คลุกกัน ใช้ช้อนตักเข้าปาก หากคอแห้งก็กระดก “บิดง” (กระติกน้ำ) สักอึก กินๆๆ กินเข้าไปให้ข้าวหมดห่อ เพราะไม่รู้ว่ามื้อหน้าจะได้กินเมื่อไหร่
น้ำพริกสูตรนี้ ไม่มีอะไรดีพิเศษ แต่เราก็กินได้เพราะเหนื่อย หิว……
