เรื่องเกี่ยวกับช้าง
ชาวกูยอาเจียง หมายถึงชาวกูยที่ดำรงชีพด้วยการจับช้าง ฝึกช้าง และเลี้ยงช้าง ที่ ต. กระโพ อ. ท่าตูม จ. สุรินทร์
มีผู้ตั้งคำถามว่าพิธีกรรมโบราณเกี่ยวกับช้างที่สืบเนื่องถึงปัจจุบันมาจากไหน? เมื่อไร?
พิธีกรรมเกี่ยวกับช้าง เป็นพิธีในศาสนาผีดั้งเดิมดึกดำบรรพ์สุวรรณภูมิอุษาคเนย์ แรกมีราว 3,000 ปีมาแล้ว ดูหลักฐานได้จากภาพเขียนสีรูปช้างขนาดโตสุดที่ผาแต้ม อ. โขงเจียม จ. อุบลราชธานี
(เจียม ในชื่อโขงเจียม เป็นคำกลายจาก เจียง แปลว่า ช้าง คำเดียวกับเจียงในชื่อชาวกูยอาเจียง หมายถึง ชาวกูยเลี้ยงช้าง)
คล้ายกับจะบอกว่ายุคนั้นคนยกย่องช้างเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ เป็นเจ้าป่า และเป็นเจ้าในพิธีกรรมทุกอย่าง แล้วน่าเชื่อว่าเป็นต้นเหตุให้คนในชมพูทวีป(อินเดียใต้)ยุคต่อมาสร้างรูปเคารพมีเศียรเป็นช้างเรียกพระคเณศ
ภาษาในพิธีกรรมเกี่ยวกับช้าง สืบเนื่องมานานมากนับหลายพันปี จนทุกวันนี้จึงฟังไม่ออกว่าเป็นภาษาตระกูลอะไรแน่? แต่เชื่อกันว่าเป็นภาษาร่วมพื้นเมืองดั้งเดิมในภูมิภาคนี้เอง
กูย เป็นคำเดียวกันและความหมายเดียวกันกับคำว่า กวย, โกย หมายถึง คนกลุ่มหนึ่งที่พูดตระกูลภาษามอญ-เขมร
มีหลักแหล่งดั้งเดิมอยู่ลุ่มน้ำโขง, ชี, มูล มีศูนย์กลางที่จำปาสักในลาว และโดยมีรัฐของตนเองชื่อรัฐโคตรบอง เป็นผู้มีส่วนสร้างปราสาทพระวิหารในกัมพูชา และปราสาทวัดพูในลาว
ชำนาญการค้าเกวียนทางไกลไปถึงพระนครศรีอยุธยา ยุคต้นอยุธยา จึงมีชื่อกวยรวมอยู่กับพ่อค้านานาชาติในกฎหมายอาชญาหลวงที่ตราขึ้นเมื่อ พ.ศ. 1976 นับเป็นบรรพชนคนไทยด้วย (อ่านรายละเอียดได้ในหนังสือบุรีรัมย์ มาจากไหน? สำนักพิมพ์แม่คำผาง พ.ศ. 2553 หน้า 118)
ข้อมูลจาก facbook: Sujit Wongthes
ภาพ: surin.go.th
