ประดับแล้วประกายไฟประโลมไล้ ณ เวที
กระโจนจิกจะโจมตีก็ผู้กล้าประดากล
จะกุมเสกตระกองกำจะร่ายรำทะมึนมนตร์
และคลังห้องจะล่องหนมลายลับไปกับตา
ก็เสื้อคลุมวิเศษผืนมุกินกลืน บ่ สร่างซา
พิกลใดนะวิญญาณ์ประหนึ่งจ้วงทะลวงใจ
และหน้ากากตลกยิ้มละเลยอิ่มมิเผื่อใคร
จะโกยกอบจะหอบไว้ประโคมค่าประดาตน
สิกินทรายกะปูนดินเสาะทรัพย์สินอุบายกล
จะหว่านพืชก็หวังผลทวีเท่าจะคืนรอง
โต๊ะที่ตั้งจะสอดใต้ประจงไหว้ประเคนซอง
พิลึกกลฉงนมองตะลึงแล้วแหละมายา
ก็ลูกไก่ ฤ กำมือจะบีบหรือก็ตายคา
กระต่ายน้อยละห้อยหาก็ใครแสร้งกุแสงจันทร์
จะกกกอดเกาะเก้าอี้ปะดนตรีลุเพลงทัณฑ์
และเงินน้อยนะร้อยนั่นจะคลุมม่านจุล้านคืน
เพราะกลใหม่ ณ เวทีปรุปาหี่โปะวานซืน
มิคงเหลือผลิหวานชื่นคะนึงนับผละลับตา
อดีตก้มจะกราบกรานคะแนนท่านเถอะจงมา
ทะลักตวงทะลวงลา บ่ รู้จักและคลุกคลี
ประดับแล้วประกายไฟประโลมไล้ ณ เวที
จะเล่นกล ฤ มนตร์ดี – ก็สุดท้ายเหาะหายตัว
จะกลายร่าง ฤ จำแลง – ก็มอดแมงมุแสงมัว
ละล่องหนเถอะกลชั่วมลายลับมิกลับมา !
ขอบคุณภาพจาก https://pixabay.com/
