บทร้อยกรองของพระอุบาลีคุณูปมาจารย์
ทางอีศาน ฉบับที่ ๖ ประจำเดือนตุลาคม ๒๕๕๕
คอลัมน์: โลกนิติคำกาพย์ภาษาลาว
๑. ตนผู้ข้าพุทธโฆสา
ไหว้วันทาพุทโธองค์เลิศ
ประเสริฐพ้นนักปราชญ์บัณฑิต
จักภาษิตคำสอนต่าง ๆ
มีหลายอย่างต่าง ๆ คัมภีร์
ด้วยวิธีภาษามคธ
๒. แต่งเป็นบทคำสอนส่องโลก
เป็นประโยคส่องโลกทั้งสาม
ข้อดีงามหามาติดต่อ
เป็นดังก่อทางไว้ให้เดิน
๓. ปากใดเกินบ่มีความฮู่
มักลบหลู่คำหม่วนจิบหาย
มีอุบายย้อมแดงด้วยหมาก
ปากอันนั้นนักปราชญ์นินทา
มักเกิดมามีปากเสียเปล่า
เหมือนปากเต่าปากกุ้งปากหอย
๔. ปากอันใดเฮียนธรรมฮู่มาก
บ่ลำบากฟังหม่วนเย็นใจ
ปากนำไผเยือกเย็นคือน้ำ
นักปราชญ์เจ้าย่อย่องว่าดี
ปากมีศรีฮุ่งเฮืองวิลาส
ปากสะอาดคุณล้นบ่ซาม ฯ
บทร้อยกรองของพระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (สิริจฺนโท จันทร์) พ.ศ. ๒๓๙๙ – ๒๔๗๕
