ประวัติและที่มา
ทำไมจึงมีโรคและมียารักษา
กาลครั้งนั้นแล บนโลกนี้มนุษย์และสัตว์ทั้งหลาย ได้อาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข สรรพสิ่งบนโลกมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาชั่วกาลนาน แต่อยู่มาวันหนึ่งทุกสิ่งทุกอย่างก็เริ่มแปรเปลี่ยนไป เริ่มมาจากความโลภความโกรธและความหลงของมนุษย์ เป็นตัวแปรที่สำคัญในการทำให้สรรพสิ่งบนโลกนี้เปลี่ยนแปลงไปด้วย
เมื่อมนุษย์บางกลุ่มเริ่มมีความโลภเข้าไปสิงสู่อยู่ในใจแล้ว ความเห็นแก่ตัวของพวกมนุษย์ก็เริ่มก่อตัวพัฒนาขึ้น จึงได้พากันเอาปัญญาความฉลาดของตน คอยจะเอารัดเอาเปรียบสัตว์ทั้งหลาย หากต้องการสัตว์ตัวไหนมาปรุงเป็นอาหารก็ฆ่าสัตว์เหล่านั้นเสีย แล้วเอาเนื้อมากินเป็นอาหาร หากต้องการใช้แรงงานก็จับมาทรมานก่อน เมื่อยอมแล้วจึงเอาไปใช้งาน หากไม่ยอมก็ได้ฆ่าทิ้งเสียหรือไม่ก็เอาเนื้อมากิน ถ้าหากสัตว์ตัวนั้นพอที่จะกินได้ แต่ก่อนสัตว์เหล่านี้เคยเป็นเพื่อนเล่นกันมาในป่าใหญ่ สัตว์บางตัวก็เคยนอนด้วยกันมา บางตัวก็เคยหนีตายหรือหนีภัยธรรมชาติมาด้วยกันก็มี มนุษย์ก็ไม่มีจิตเมตตาต่อเพื่อน ๆ ที่มีความเกิด ความแก่ ความเจ็บและความตายเสมอกันไม่ หรือในฐานะที่เป็นเพื่อนร่วมโลกใบเดียวกัน
ทั้งนี้เป็นเพราะความเห็นแก่ตัวที่อยู่ในสันดานของมนุษย์เอง จึงได้คร่าเอาชีวิตเพื่อนร่วมโลกมาสนองตัณหาตน ก็เพียงเพื่อนำเอาเนื้อมาทำเป็นอาหาร และนำขนที่เคยปกคลุมร่างกายของเพื่อนมาทำเป็นเครื่องนุ่งห่ม สวมใส่เพื่ออวดประชันความสวยงามกันเท่านั้น เมื่อมนุษย์มีความเห็นแก่ตัวเพิ่มมากขึ้นตามลำดับแล้ว จำพวกสัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลายจึงล้มตายลงจำนวนมาก เพราะผลความอยากของมนุษย์นั่นเอง
***
อยู่มาวันหนึ่ง ในป่าใหญ่อันอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง ยังมีหมีขาวผู้ทรงพลังได้รับรู้และเห็นพฤติกรรมต่อเพื่อนสัตว์ จึงทนต่อพฤติกรรมเหล่านี้ไม่ได้ กับการกระทำอันชั่วช้าของมนุษย์จึงได้ไปร้องขอความเป็นธรรมให้เพื่อน ต่อคณะกรรมการสัตว์ป่าในครั้งนั้น (ในกาลครั้งนั้นก็มีคณะกรรมการการปกครองด้วย แสดงว่าระบบการปกครองที่ดี (ประชาธิปไตย) น่าจะมีมาตั้งแต่ยุคนั้นแล้ว) โดยเสนอให้หาวิธีแก้แค้นมนุษย์ ให้กับพวกของตนจะเป็นวิธีการไหนก็ได้ แต่ฝ่ายคณะกรรมการทั้งหลาย เมื่อประชุมกันแล้วจึงมีมติไม่เห็นด้วย เพราะเห็นว่า เป็นการกระทำเฉพาะส่วนบุคคล (ไม่น่าจะมีสินบนในครั้งนั้น) จะทำให้มนุษย์ดี ๆ ล้มตายไปด้วยจึงมีความเห็นต่าง กับการร้องขอความเป็นธรรมให้กับเพื่อนของหมีขาว
คราวนั้นเองมีแมลงอาวุโสตัวหนึ่ง เป็นผู้มีความฉลาดหลักแหลม เมื่อเห็นหมีขาวนำเสนอขอความเป็นธรรมต่อคณะกรรมการสัตว์ไม่เป็นสำเร็จ จึงเสนอความเห็นต่อหมีขาวว่า
“ท่านหมีขาว…! พวกเราน่าจะไปร้องทุกข์ขอความเป็นธรรมกับภูตผีวิญญาณร้าย จะได้นำเชื้อโรคร้ายมาสู่มนุษย์ ให้มนุษย์ผู้ที่มีความโหดร้ายต่อพวกเราเหล่านั้น ให้ได้รับความเจ็บปวดทรมาน ให้มีความเหมือนกับพวกเราที่ได้รับทุกขเวทนา จะได้แก้แค้นให้กับเพื่อน ๆ ของพวกเราที่ต้องตายอย่างทรมาน เพราะฝีมือมนุษย์พวกนั้น”
กลุ่มเพื่อนสัตว์ทั้งหลายพร้อมกับหมีขาวต่างก็เห็นด้วยกับแผนการของแมลง
ต่อมาแมลงตัวที่ได้มอบหมายงานนี้ บอกให้หมีขาวไปติดต่อขอความเป็นธรรมกับภูตผีวิญญาณร้าย พวกภูตผีวิญญาณร้ายก็รับปากจะดำเนินการให้ เพราะโดยปกติพวกมนุษย์ก็กลัวภูตผีวิญญาณร้ายอยู่แล้ว ด้วยมนุษย์ไม่สามารถมองเห็นพวกภูตผีวิญญาณร้าย ในโลกนี้พวกภูตผีวิญญาณร้ายจึงอยู่เหนือมนุษย์ แต่มนุษย์ก็หาวิธีการทำลายอยู่เช่นกัน หรือหาวิธีสงบศึกหาทางเจรจากับภูตวิญญาณร้าย จนเกิดกลุ่มคนที่ทำหน้าที่เป็นหมอธรรม จำ นางเทียม เพื่อเป็นทูตเชื่อมต่อกันระหว่างมนุษย์กับผี คติความเชื่อก็สืบทอดกันมาจนถึงกาลปัจจุบัน
***
อ่านเรื่อง ประวัติและที่มา ทำไมจึงมีโรคและมียารักษา ฉบับเต็มได้ในคอลัมน์ เรื่องเล่าปราชญ์ชาวบ้าน
นิตยสารทางอีศาน ฉบับที่ ๑๐๕ เดือนมกราคม ๒๕๖๔
ขอบคุณภาพประกอบ Arek Socha
