โดย Pipad Krajaejun
เป็นทริปที่รู้สึกอิ่มเอมและมีความสุขที่สุดทริปหนึ่ง ทำให้ใจฟูมากๆ
ทริปนี้ทำโดยนิตยสารทางอีศาน ตอนจะไปนี่แบบไม่ถามเลยว่าจะให้ค่าตอบแทนเท่าไหร่ยังไง เพราะพอรู้ว่าคนร่วมทริปจำนวนหนึ่งเป็นคนอีสานที่กระจัดกระจายไปอยู่ตามที่ต่างๆ แล้ววันหนึ่งจะกลับไปเที่ยวอีสานแค่นี้ก็พอละสำหรับผม เพราะรู้สึกว่าการสนับสนุนความเคลื่อนไหวของท้องถิ่นนั้นสำคัญ
แต่ที่ไม่รู้มาก่อนและมีความสุขมากขึ้นก็คือ คนที่ร่วมทริป 70-80% เป็น พคท. เก่า หรือสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยที่แทบทั้งหมดเคยเข้าป่า ตลอด 4 วันได้ฟังเรื่องเล่าทั้งใหญ่และเป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับ พคท. เข้าใจความรู้สึก เน้นว่า ความรู้สึกของคนในช่วงเวลานั้น ผมจำชื่อสหายในทริปนี้ได้ไม่หมดแต่มีตั้งแต่แนวหน้าของ พคท. แนวรบ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ เป็นหมอ และอื่นๆ ทำให้ผมเองรู้สึกอิ่มเอม เพราะเป็นเรื่องหนึ่งที่สนใจมานานตั้งแต่ทำวิทยานิพนธ์ ป.โท ที่จุฬา และตอนเก็บข้อมูลที่เขาพระวิหาร ซึ่งมักจะสัมภาษณ์แล้วเจอ “สหาย” ที่เป็นแนวร่วม พคท. เสมอ ทริปนี้จึงเติมเต็มความรู้สึกที่อยากรู้เรื่องราวในช่วงดังกล่าว
อีกเรื่องที่ประทับใจคือ ในทริปทุกคนนอกจากเล่าความรู้สึกในช่วงที่เข้าป่าและการใช้ชีวิตหลังออกจากป่าแล้ว เรื่องหนึ่งที่สำคัญคือ ทุกคนพูดถึงว่าพวกเขาจะต้องทำหน้าที่ผลักดันคนรุ่นใหม่ ให้คนรุ่นใหม่ที่มีความคิดก้าวหน้าได้มีพื้นที่ ได้ทำในสิ่งที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีในอนาคต
ทริปนี้อากาศร้อน แต่ก็โชคดีว่าทุกที่ที่เราไปมักมีฝนตกนำเสมอ ทำให้อากาศเย็นสบาย คุณลุงคุณป้า พคท. อายุมาก บางคนมีปัญหาหัวเข่า แต่ทุกคนก็สู้กันทุกที่ ซักถามทุกเรื่องที่สงสัยและอยากรู้ตลอดการเดินทาง จนทำให้รู้สึกว่าสนุก ยิ่งมีน้องเฌอ เด็กน้อย 10 ขวบที่ขยันจดและซักถามก็ยิ่งทำให้รู้สึกว่าเป็นทริปที่มีความสุขกับการตอบ
ทริปนี้ทำให้คิดอะไรหลายเรื่องที่ซับซ้อน โดยเฉพาะการ decentering บางอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการผูกขาดของประวัติศาสตร์รัฐจากส่วนกลาง การผูกขาดของนายทุนจากส่วนกลาง และอื่นๆ ใช้เวลาอีกสักนิดแล้วปีหน้าค่อยขยับแผนที่คิดไว้
ทริปใจฟู
