ปรีดา ข้าวบ่อ

รำลึกครบรอบ 67 ปีชัยชนะศึกเดียนเบียนฟู (7 พฤษภาคม 2497 - 7 พฤษภาคม 2564) สงครามยิ่งใหญ่แห่งศตวรรษที่ 20 วันเริ่มต้นสิ้นสุดยุคอาณานิคมโลก [ 2/2 ]

รำลึกครบรอบ 67 ปี"ศึกเดียนเบียนฟู" ที่กองทัพเวียดนามมีชัยต่อกองทัพฝรั่งเศส (7 พฤษภาคม พ.ศ.2497 - 7 พฤษภาคม พ.ศ.2564) สงครามยิ่งใหญ่แห่งศตวรรษที่ 20 วันเริ่มต้นสิ้นสุดยุคอาณานิคมโลก

ในภาวะวิกฤติโควิด ผู้คนเดินทางสัญจรไปมาน้อยลง แต่ยานยนต์บรรทุกสินค้าทุกชนิด กลับเพิ่มมากขึ้น มากขึ้นทั้งน้ำหนักและความเร็ว

มอบธงแล้วต้องจ้วงเหล้าจากไหใหญ่ เหล้านี้ต้มด้วยใจรสเข้มข้น ยกจอกแรกถวายแถนเบื้องบน สาดจอกสองบูชาบรรพชนคนสร้างไท ตำจอกสามกับมวลมิตรสหาย กินดื่มให้ชุ่มใจกายเพื่องานใหญ่ อิ่มหนำแล้วเราออกเคลื่อนขบวนไกล ไปเฮาไปไปแปงสร้างทางอีศาน... ไปเฮาไปไปแปงสร้างประเทศไทย...

น้องเอยน้องเพียงฟังเสียงจากหัวใจพี่ หวาดไหวฤดีอ่อนล้าทรมาน พี่จากนามาห่างไกลนิวาสถาน สุดเส้นแล้วต้องซมซานกลับคืนพื้นถิ่นเฮา

เชิญร่วมงานสังสันทน์และ|หรือติดตามถ่ายทอดสดการเสวนา หัวข้อ "การใช้กลยุทธ์สามก๊กหลังวิกฤติโควิด" โดย ทองแถม นาถจำนง ผู้รู้เรื่องสามก๊กดีที่สุดคนหนึ่งของประเทศไทย นักคิดนักเขียนและนักแปล, อดิศร พวงชมพู บรรณาธิการและผู้บริหาร"ดอกหญ้า"ยุคบุกเบิกและเข้มแข็ง ซึ่งนำประโยค"ยังมิได้อ่านสามก๊ก อย่าพึงคิดการใหญ่"ขึ้นโปรยปกหนังสือตั้งแต่พิมพ์ครั้งแรก, ทิมทอง นาถจำนง หัวหน้าสาขาวิชาการสอนภาษาจีน สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์ PIM ดำเนินรายการ

เริ่มกันที่หน้าร้านอุปกรณ์เครื่องใช้ในบ้านของคุณศุภวัฒน์ (อาซ้อ ช่างภาพ) พร้อมคุณปัญญา และคุณสัจจา จากนั้นเจ้าบ้านทำหน้าที่สารถีพาราชรถส่วนบุคคล (ส.เข็มทอง ช่างภาพ) โดยอาตงเข้าสมทบ ไปเยี่ยมยลและสนทนาเรื่องงานวัฒนธรรมกันที่สำนักงาน กทบ.

ดอกแดดแสงแสดแผดผ่าว ดอกคูนเหลืองพราวพูนฟ้า ดอกเห็ดผ่องพ้นดินมา เมษาสงกรานต์บ้านเฮา

ร่วมกับคุณอดิศร พวงชมพู ไปติดตามและมอบงานในพื้นที่ใช้ "สรรพสิ่ง"* เพื่อพัฒนาผลผลิตทุเรียน ณ บ้านชอง ต.คลองพลู อ.เขาคิชฌกูฏ จ.จันทบุรี

ดอกคูนแย้มระย้าบานอีสานถิ่น เหลืองโพลนทั่วธาณินทร์เวิ้งฟ้าใส บ้างโรยร่วงรอรับคนจากไท จากเหนือใต้กลับบ้านสงกรานต์นี้

โลกวิกฤติจากโรคร้ายลามระบาด ประเทศไทยกำลังเผชิญเชื้อปะทุระเบิดครั้งที่สาม ชนวนระเบิดเกิดจากกลุ่มอภิสิทธิ์ชน จากความบกพร่องและไม่โปร่งใสของกลไกอำนาจรัฐคล้าย ๆ สองครั้งที่ผ่านมา

ยามฤดูงามแล้งร้อนอบอ้าว ร้อนจนร้าวกายใจไร้ทีปอยู่ จานดอกคูนเฟื่องฟ้าแดงเหลืองชมพู ม่วงตะแบกชุบชูชีวาไว้