บทกวี

สุสานดอกไม้ ฉันคือแจกันเก่าแก่อายุมาก ฉันทำให้ดอกไม้พรากจากต้น ฉันมีอายุมากเท่าไร ดอกไม้ก็โดนตัดมากเท่านั้น...

ท่ามกลางความเวิ้งว้างของทุ่งนาเกลือร้าง กลางไอเค็ม มีโรงงานเก่าขนาดใหญ่ใช้ทำน้ำปลา และปลาเค็มกระป๋อง. ความโลภในทรัพย์สินได้ กลืนกินความเป็นคน, ไร้เมตตาธรรมมีความโหดร้ายผิดมนุษย์.

ความอาทรอ่อนหวานเบ่งบานอยู่ ลมเหมันต์ฤดูช่างเริงร่า ปวงดอกไม้ผลิบานละลานตา คือของขวัญล้ำค่าฤดูกาล

ม หัศจรรย์อ่านให้ คุณค่าวรรณศิลป์ ห ฤทัยหรรษา ม่วนมวลอักษรฟ้อน กรรม ดีพาเพียรฮู้ ปัญญาญาณซอด หนัง เนื้อในมนุษย์ล้วน เลิงล้ำศาสตรศิลป์ สือ ลายคำสืบค้น บันทึกบันเทิง

แรกเริ่มแม่ลูกเขาผูกพัน สัญชาตญาณนั้นแต่กำเนิด แม่ลูกโดยสายเลือดเขาก่อเกิด คนควายล้วนเลิศมิแผกเพี้ยน

เหลืองต้นคูนข้างทางอวดอ้างดอก เหมือนจะบอกร้อนแล้งทุกแห่งหน วันเดือนเวียนหมุนมา เมษายน รอคอยฝน พฤษภา ฟ้าชุ่มเย็น

จักสิ มาเป็นก้าว เป็นกระบวนพาผ่าน- ฮ้อนฝน ทนทุกข์แก้ แนวข้องขุกคา

เรามาวิ่งแข่งกันจะดีไหม ?คนที่ถึงเส้นชัยดีใจก่อนส่วนคนนี้หน้าเง้าทำเว้าวอนช่างออดอ้อนให้อุ้มก่อนจุมพิต

เห็นดอกคูณหล่นลาน บ้าน และสวน ความทรงจำสีนวลอวลอั่งอก ลมสายร้อนฟ้อนใบไม้พัดไหววก ยินเสียงนกบ่นร้อนอยู่รรรงม

ภาพของเพื่อนเลือนหายจากท้ายสวน วันที่หวนคืนย้อนสู่ร้อนหนาว เคยฝันกันไว้ว่าจะคว้าดาว ครั้งเมื่อคราวคบหาประสาจน

สุสานดอกไม้ ฉันคือแจกันเก่าแก่อายุมาก ฉันทำให้ดอกไม้พรากจากต้น ฉันมีอายุมากเท่าไร ดอกไม้ก็โดนตัดมากเท่านั้น ความงามของแจกันเป็นอันตรายแก่ดอกไม้ ฉันเป็นแจกันมีราคาเขารักษาฉันเอาไว้ เพื่อเพิ่มความเศร้าใ...Read More

จากโกร่ง เกราะ เคาะไม้นัดหมายเสียง สื่อสำเนียงเสียงแผ่นดินจากถิ่นเถื่อน คือดนตรีชีวิตอยู่ชิดเรือน ผ่านปีเดือนเลื่อนระดับเป็นกรับกลึง

ประเพณีวิถีแห่งชีวิต ผูกมัดรัดดวงจิตคิดฝันใฝ่ วันเดือนปีคลี่ม่านเคลื่อนผ่านไป เทศกาลปีใหม่ไทยฟ้าฝนดี

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา มีสิ่งใดบ้างหนาที่แท้เที่ยง มีสิ่งใดจีรังตั้งมั่นเพียง ไม่เอนเอียง อมตะ เป็นนิรันดร์