บทกวี

“ภ า ร ต นิ ย า ย” โดย ศาสตราจารย์ ดร.ศักดิ์ศรี แย้มนัดดา คือผลงานอาจารย์แห่งอาจารย์ ท่านสืบสาส์นส่งมอบยอดภาษา คือภารตวรรษวิทยา คือเรื่องคนความเป็นมาห้าพันปี

• สะท้อนเลือดเนื้อเชื้อชีวิต จิตวิญญาณอดีตกาลนานเนิ่น สำแดงจินตนาพาเพลิดเพลิน มนุษย์สรรเสริญพระเจ้าใด • องค์พระพรหมทำหน้าที่พระผู้สร้าง พระศิวะทำลายล้างปางหวาดไหว พระวิษณุถนอมโลกเฝ้าห่วงใย “ตรีมูรติ”รวมไว้ในเอกองค์

# ดาวเทียม ครู บักหำและอี่หล่า 1) ดาวเทียม “การศึกษทางไกลผ่านดาวเทียม” เพื่อความเยี่ยมเทียมเท่าเราศึกษา ตลอดยี่สิบห้าปีที่ผ่านมา ก่อประโยชน์แก่ประชาประการใด ย้อนอดีตคนในยุคอาจเคยเห็น เปิดโครงการฯโดดเด่นประเด็นไหน ภาพส่งมอบทอระทัดเครื่องรับไกล ตีฆ้องร้องป่าวไปทั้งอาณา แต่สารที่ส่งกะพร่องกะแพร่ง สัญญาณรับกะหร่องกะแหร่งนักหนา เจ้าหน้าที่รับผิดชอบเหลือระอา ปล่อยให้ห้อยติดข้างฝาหยากไย่คลุม

# ธัญทิพย์ จากพืชหญ้าผักป่าสัตว์อาศัย เพาะเมล็ดพันธุ์สืบใหม่ในวิถี ตามไร่นาทั่วโลกาบรรดามี หมื่นพันปีเลี้ยงชีวิตมนุษย์มา เป็นปัจจัยเติบใหญ่ให้ร่างกาย เป็นโอสถสู้โรคร้ายหลายสาขา เป็นชีวจิตชีววิทยา บำรุงคนวัฒนามาเนิ่นนาน

ยาย | หลาน | หลวงปู่มั่น ๐ มอบหนังสือ”ทางอีศาน”ให้คุณยาย ผ่านหลานน้อยหญิงชายไร้เดียงสา บอกยายว่า”ปกปู่มั่นพลังศรัทธา ทั่วโลกาสาธุสดุดี”

ธรรมดาธรรมชาติ • ฟ้ากับดินทั้งพืชสัตว์จัดอาศัย ธรรมชาติยิ่งใหญ่ให้ดอกผล ฤดูกาลเช้าหรือค่ำบันดาลดล โลกเวียนวนว่ายเวิ้งจักรวาล • เกิดกับดับคู่กันนั้นไฉน สุขกับทุกข์บังเกิดได้ทุกสถาน ทุกชีวิตดำรงด้วยภาระงาน อุปสรรคคือด่านคือรางวัล

# เ ปิ ง อี ศ า น พื้นที่ราบสูงใหญ่แผ่ไพศาล แนวลำธารล่องจากเขาลำเนาสูง เบญจพรรณนั่นป่าใหญ่ไม้ยางยูง สรรพสัตว์ทุกหมู่ฝูงเที่ยวหากิน แผ่นนภาสุดฟ้าสุดตาเห็น ดวงตะเว็นอีเกิ้งเนิ้งคู่ถิ่น มวลดารากะพริบตาสบหน้าดิน ลมพัดโบกนกโบยบินโผผินไป

“ห น ท า ง” หนทางคน ดั้นด้น บุกดง ฝ่าภัย สร้างขึ้นให้ กว้างใหญ่ ใช้งาน เดินทาง มานาน ทาง จากไม่มีทาง บ้างคดเคี้ยว เลี้ยวตามละหาน ผ่านหมู่บ้าน นาไร่ ไกลใกล้ วกวน

๐ ท่ามเหตุการณ์โควิดไม่สงบ แดดก็เริงแรงรบราบอีสาน ประทับตาตำใจไว้เนานาน ร้อนโรคร้ายร้าวรานผลาญแผ่นดิน ๐ เลาะไล่ไต่ตะเข็บสามจังหวัด ‘บ้านไผ่’รัด’กุดรัง’ออกกาฬสินธุ์ ‘บ้านเลิงบัว’ ‘นาสีนวน’ ชวนยลยิน ‘กันทรวิชัย’ สิ้น ‘ศูนย์รวมใจ’

1. สองมือกุมกำกระชับ จิตน้อมคำนับ เคารพและสวัสดี แรกพบสบใจไมตรี เปรียบดั่งน้องพี่ สายเลือดจากกันนานไกล “ครูรอนโพนทอง”พี่ใหญ่ เผยตนเผยใจ กระตือรือร้นคนกันเอง “ครูปกรณ์บุดดาเพ็ง” ชื่อนี้ยำเยง ฉายา’ลุงโฮร้อยเอ็ด’ “คุณสมศักดิ์บุตรพรม”คนเด็ด โดยด่วนระเห็จ ก็ได้มารู้จักกัน

คนชื่อจิตรภูมิศักดิ์ ยืนเป็นหลักเป็นหมุดหมาย อุทิศชีวิตวาย ทุ่มทอดกายทางประชา

เ ธ อ คือ สายน้ำที่ไหลรุด งามผ่องผุดท่ามเผด็จการกาลสมัย พัฒนาตนก้าวหน้าศรัทธาไท เลือดเนื้อจิตจารึกไว้ให้จดจำ