ส่อแส่ เขาข่าวข้อ ไขป่องแปวเหิน ความเป็นไป ป่วยปูมเปิงบ้าน ขุนแข็ง มาปัวปิ้น ฝนยาทาใส่ พยาธิ หยังซ่างดื้อ คีงไข้ไข่บวม ตื่มแล้ว

อิหล่า

บักผองมันก็สั่งก๋วยเตี๋ยวเนื้อลูกชิ้นเส้นเล็กมา ๒ ชาม ไม่นานเกินรอก๋วยเตี๋ยวก็มาวางอยู่ตรงหน้า บักผองมันจัดช้อนกับตะเกียบยื่นให้พ่อเฒ่าพุฒิ“พ่อใช้ตะเกียบเป็นหือบ่?” บักผองถาม“บ่ถนัดป๋านได๋ว่ะ!” พ่อเฒ่าพุฒิว่า“ต้องลอง! เข้ามาเมืองมันต้องทันสมัย!”

เธอกอดเขาแน่น เขา. ยังไม่ถึงเวลา เธอ. เมล็ดพันธุ์ที่ดีเพาะชำเมื่อไหร่ก็ได้เขา. การเพาะปลูกก็ต้องแล้วแต่ฤดูกาลอันเหมาะสม

ท่ามกลางสังคมแสงสีเมืองใหญ่ ภาคส่วนอุตสาหกรรม ธุรกิจท่องเที่ยวบริการ ฯลฯ ที่มีเครื่องมืออุปกรณ์และการสื่อสารล้ำสมัย บันดาลให้กิจการการค้าขายเกิดดอกผลกำไรงาม แต่ในภาคส่วนการเกษตร ชีวิตชุมชนคนหมู่บ้านที่เปรียบดั่งกระดูกสันหลังประเทศ กลับไม่อาจหยัดยืนตรงให้คงมั่น ยิ่งนับวันยิ่งไร้หลักไร้แก่น ไร้ความคิดฝันจินตนาการ

อาการเจ็บไข้จากเส้นเลือดในสมองแตกของ “เวศม์ เวฬุคาม” – สมพงษ์ ประทุมทอง ยังทรงตัว ยังอยู่ในความดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิดญาติมิตร เพื่อนพี่น้องร่วมงาน แฟนนักอ่านผู้ติดตาม “คนนอกเครื่องแบบ” และ “ข่าวคนอีศาน” จึงต้องรอคอย และส่งใจให้ปาฏิหาริย์บังเกิด