ภาพโดย : สงวน มั่งมูล
บทกวี ใ น ห้ ว ง ห า ว
เลือกมุมสูงมุ่งใจปีนป่ายฝัน โรงแรมชั้นสูงสุดคือจุดหมาย
แดดระยิบลิบฟ้าสาธยาย ตึกอาคารเรียงรายสายตะวัน
ดํ่าเจดีย์สีแดดอิฐแสดสด ปรางค์ปรากฏเป็นกลุ่มอีกมุมฝัน
ตึกโอ่โถงอีกแถบอิงแอบกัน สารพันทันสมัยอยู่ใกล้ชิด
หลังคาโบสถ์สดใสดูใหม่กว่า แซมหลังคาสังกะสีดูถี่ติด
ปรางค์ใหญ่โตโบราณตระหง่านทิศ หลากชีวิตเก่าใหม่อยู่ในเมือง
นั่นตึกสูงหลายทรงสุดโค้งนํ้า ตะวันตกคล้อยตํ่าฟ้าฉํ่าเหลือง
ผ่านยอดไม้รายตลิ่งยิ่งรองเรือง เสียงเรือเครื่องเบื้องล่างข้างโรงแรม
ภาพชีวิตชิดใกล้จากปลายฟ้า ถึงตีนท่าหน้าตลิ่งคือสิ่งแถม
ผ่านเครื่องปรับอากาศสะอาดแกม ค่อยค่อยแง้มหน้าต่างกระจ่างชม
ก้มลงมองช่องว่างหว่างดงไม้ ผ่านตานกกระจกใสเกินใดข่ม
เห็นเรือนเล็กหลังเก่าราวฝังจม ไม้ค้อมก้มเคียงกันเพียงกั้นรั้ว
ตุ่มเล็กใหญ่บันไดหักราวตากผ้า นั่นโผล่หน้าเจ้าของต้องยิ้มหัว
โน่นหม้อข้าวเตาไฟดูคล้ายครัว แต่รกทั่ว ถาด กระโถน ตั้งปนกัน
สังกะสีเก่าแซมบ้างแพล็มเปิด พยักพเยิดชวนยลให้ค้นฝัน
เราโบกมือสื่อข้ามความเงียบงัน เขาส่งยิ้มยืนยันเกินกลั้นยิ้ม
ก่อนแสงท้ายปลายวันจะผันล่วง สู่ความง่วงเตียงนอนอันอ่อนนิ่ม
ในห้วงลึกดึกดำบรรพ์ในฝันพริ้ม ใครจะลิ้มรสฝันก่อนกันนะ
