คองคอย
ทางอีศาน ฉบับที่ ๙ ประจำเดือนมกราคม ๒๕๕๖
คอลัมน์: คำผญา
Column: Wise Words
ผู้เขียน: พระไม้

คองว่าสิได้ มาเห็นหน้า
คองว่าสิได้ เห็นหน้าเจ้า
อีสานบ้าน
ว่าสิ มีคู่ค้ำ

โอนอ พอว่าเถิงเดือนอ้าย
หนาวหน่วงน้าว
พันธนังฮ้อน
บุญห่านี้

เดือนเจียง จำใจกั้น
บุญเข้ากรรมภาวนา
ว่าสิ จัดของเลี้ยง
พาพระพุทธ กะบ่มีผู้หา

คองว่าสิได้ เห็นหน้าน้อง
ผัดเห็นแต่ กองเฟืองสะนุ
ยามลมแล้ง
ว่าวสะนูงัน ท่งฮ้าง

สะนู จำใจกลั้น
ทึงถืดทึ้ง
คือกับ โอยเสียงอ้าย
บุญกุ้มข้าวใหญ่ทอดแล้ว

นาสิ ไลลอมข้าว
สู่สถานโฮงหอ
ไผสิ ตกแต่งตั้ง
ยามว่า ข้าวขึ้นเล้า

คึดว่า เดือนสามขึ้น
ปั้นข้าวจี่ใส่น้ำอ้อย
คองคอยเจ้า
ปั้นข้าวจี่ บ่มีน้ำอ้อย

เหลือว่า ตั้งต่อเจ้า
นับแต่ เหิงโดนนาน
กินข้าวปุ้น
คอนคอนเหลียว

ยามว่า เชิญผะเหวส
จักว่า กล้วยและอ้อย
ช้างและม้า
แต่ว่า สายคออวล

คองว่า บุญผะเหวสแล้ว
บุญหดสรง
จนว่าเอาพระขึ้น
กะบ่ เห็นหน้าเจ้า

แป้งสิ ไลลาหน้า
ตั้งแต่ กอขี้มิ้น
ว่าแม่น บุญปางนี้
ตบปั้นทรายคนเดียว

คองบุญเลี้ยง
บุญบั้งไฟถวยแถน
คางไก่ ยานยาวต้าง
บั้งไฟ ถวยเสี่ยงฟ้า

จ้ำว่าคนสิ หอมกันฝั้น
ซอมว่า ข้าวและน้ำ
เทิงของเลี้ยง
คนกะสิอ่วย

คืออีหลี จนฟันไม้
ฝั้นเชือกคร่าวเชือกอ้อง
คองจน ไถฮุดแล้ว
ข้าวปลูก ลงแช่น้ำ

ตกกล้า ถ้าอี่น้อง
จำใจคอง
หลอนว่า ได้ดีแล้ว
อย่าคือ ตอกมัดกล้า

มาฮอด เดือนเจ็ดเข้า
เอิ้นว่า บุญเบิกบ้าน
เทวดา ฮักษาข้าว
ทังบูชา อาฮักษ์ไท้

หยังนอ บังตาให้
ขอแก่ หลักแก่นบ้าน

เดือนแปดเกียม เอาบุญเข้า
ผ้าอาบน้ำ
ตกแต่ง ธูปดอกไม้
บูชาพระ

หอมดอกไม้
ฮอดวันศีลวันพระ
เอาตนเข้า
อาเพศ ไตรมาสนี้

ฟังแต่ นกเขาฮ้อง
กบเขียดงันระงมนา
คองมา เถิงเดือนเก้า
ข้าวประดับดินทาน

บ่มีแววสิเห็นหน้า
บุญข้าวสาก มาฮอดแล้ว
เห็นแต่ ญาติพี่น้อง
ผีปู่ตา สิคองหลาน

บัดนี้ เดือนสิบเอ็ดขึ้น
ออกพรรษา ลาพระเจ้า
ปูปลา สิลาท่าง
ฮอดเขต ไตรมาสแล้ว

พลุตะไลบั้งไฟม้า
ผาสาทเผิ้งแต่งเอ้
ไผสิ ถือขันข้าว
เฮียมมโนในนึก

สองคนก้ำ
ไหลเฮือไฟบาดนี้
แพงศรีสร้อย
ส่วงเฮือ ส่วงฮักอ้าย

โอนอ มาฮอดเดือน สิบสองแล้ว
เฮียมนี้ คึดต่อน้อง
ยินพาทย์ฆ้อง
อกตื่มซ้ำ

ฟังเสียง ลมพานต้อง
หนาวกะหนาว หน่วงสะบั้น
ขอเชิญ ทิพพะซ่อยป้อง
พระธาตุพนมชูปอง

ศรีเสลียวฝั้น
ป๋าให้ เฮียมฮ่วมฝั้น
คือกับ จวงจันทน์คู้
มื้อเก่ามาล่วงล้ำ

เมื่อจัก เขยไขน้ำ
เมื่อจักไข ต่อดวงพระธาตุเจ้า
เมื่อจัก ไขต่อฟ้า
เมื่อจักไข ต่อนางธรณี

เมื่อจักไขต่อ องค์พระพายหลื่อ
เมื่อจักไขต่อ รุกขป่าไม้
เมื่อจักไขต่อ ศรีโคตรบูรณ์บั้น
ลอนว่า ศรีโคตรบองพระ

จำสิ จดจารไว้
เหลือที่ อกอั่งล้น
ทุกข์อยู่ ในลุ่มฟ้า
ทุกข์อยู่ ในธรณี

ปางนี้ เถิงฤดูไหว้
ขอเพิ่ง บารมีพระ
ไผผู้ ไปโดนล้ำ
ขอแก่ สาวหนุ่มพร้อม

หวนคืนบ้านเก่า
เมือบ้านถิ่นอีสาน
บ่อนแถนแปงอินทร์หล่อ
มาตุ้มสร้างสา ฯ

เดือนเจียง ลมล่วง
ใจอ้ายอ่าวกระสัน
ฮนฮวยคึดฮอดอุ่น อวลเอย
บ่มีน้องอยู่เคียง ฯ

กุมโศกมโนนึก
กะเปล่าแปนบ่เห็นน้อง
ผีแถนผีปู่- ตานอ
พาพระธรรมกะบ่มีผู้เลี้ยง เทิงพาข้าวพระสงฆ์ ฯ

เดือนยี่คูณลาน
หน่ายสะอางพอสะแม่ง
หัวกุดปิ้นปั่น
บ่มีน้องนั่งนำ ฯ

ทึงทือถืดถึ่ง
ทึงโท้โถดถิโถย
คะนิงในนำอุ่น อวลเอย
คองถ้าบ่ไหว ฯ

ข้าวกะเล่าลาลาน
คอบคุงคูณเล้า
คูณยอไข่หน่วย
บ่มีน้องแต่งขันธ์ ห้านอ ฯ

เพ็งคองบุญข้าวจี่ นี้นอ
หวานจ้อยไข่ทา แท้แล้ว
คือจัวคอง/ปั้นข้าวจี่
จัวน้อยเช็ดน้ำตา น้องเอย ฯ

เดือนสี่มาเถิง นี้นอ
ได้แต่งทานนำเจ้า
บุญผะเหวสกัณฑ์หลอน
ดั่งคนเป็นบ้า ฯ

คืนเมืองบุญใหญ่
งามย้อยชั่วตา
แหนแห่นำขบวน
ไปอยู่ใสน้อน้อง ฯ

ฮีตใหม่สงกรานต์
ย่ายายคองน้ำ
เนานานลาเลิก
มาเต้าฮ่วมบุญ ฯ

อบหอมไลผอูบ
กะฮนฮ้อนลวกลน
สิได้ฮ่วมนำกัน
บ่มีนางน้อง ฯ

ตาปู่เดือนหก
ว่าแม่นนางสิคืนบ้าน
คือนางสิโค้งอ่วย
บ่เห็นส้นเสี่ยงฝน ฯ

โฮมกันตุ้มต่อม
สิพาให้ชุ่ม เลิง
สิมีแต่อำนวย
งัวควายสิพีหญ้า ฝนฟ้าว่าสิดี นี้แล้ว ฯ

แปลงไถไว้ถ้าส่าว คำเอย
คองถ้าไว้ใส่ไถ
เหลียวทางกะดายเปล่า
คองเจ้าผู้เดียว คำเอย ฯ

คองว่าสิมาดำ
กะบ่หวนมาใกล้
บ่หวนคืนคองเก่า สั้นบ้อ
ดำนาแล้วเหยียบใส่ตม นั้นเนอ ฯ

เอาบุญชำฮะ
เลี้ยงผีเชื้อปู่ตา
ฮักษานาฮั้วไฮ่
หลักบ้านผ่านเมือง ฯ

อวลหนีเหินห่าง เฮียมนอ
โอมน้องจิ่มเฮียม แน่เถิน ฯ

พรรษามาคอบ
ฝนพร้อมพัสตร์ไตร
เทียนทอดพรรษา
พ่ำเพ็งเพียรพร้อม ฯ

ทานทอดฟังธรรม
ญาติโยมโฮมเต้า
ภาวนาฟังเทศน์
บ่มีน้องอยู่ฟัง ฯ

หาคู่คูขัน
ซ่ากันบ่เห็นน้อง
แฮมสิบสี่มีบุญ
ทอดหาผู้ตายแล้ว ฯ

ชาตามาคึดยาก แท้นอ
เดือนสิบขึ้นสู่เพ็ญ
เขียนสลากถวายทาน
ส่งบุญไปให้ นี้นอ ฯ

วันเพ็ญกะแปนเปล่า
ยามสิเข้าถ่ายระดู
สังโฆสิลาเพศ
ปวารณาพร้อมหมู่สงฆ์ ฯ

ไฟพะเนียงเสียงกะโพก
บ่มีน้องแนบเนา
ตักบาตรเทโว
คึดนำแต่นางน้อง ฯ

สองทางสองฝ่าย คำเอย
บ่มีน้องอยู่แฝง
บุญเอ้ยบ่สมห่วง แท้นอ
สิคาค้างแค่เฟือย นี้บ้อ ฯ

แพงเอ้ยไปลี้อยู่ ใสน้อ
คองถ้าฮ่วมกฐิน นี้แล้ว
กองบุญกฐินลั่น อวลเอ้ย
ทวงม้างขอดขนัง ฯ

ใบตองขู่หย่าว
กระสันดิ้นอ่าวสะเทิน
เฮียมขอดขอนิฮม
ซ่อยเฮียมปางนี้ ฯ

แฝงไผเดียงสวาท อื่นนอ
ทางพี้ฝ่ายเดียว กะซ่างเป็น
ทะลอนหอมแต่มื้อใหม่
จันทน์คู้ก็เล่าเหย ฯ

แม่ของเอยกะไหลล่วง
กะโดนล้ำล่วงสมัย
แสนโกฏิยาวสนัด อยู่แล้ว
ก็เล่าถมแถมซ้ำ ฯ

ผยองไปปลอมเมฆ
คนกะป้ำโค่นประจาน
ขงเขตอาณาจักร
กะล่วงเลยโดนล้ำ ฯ

คำพะไมอุกอั่ง อวลเอย
ขนังแค้นคั่งทวง
บ่มีเกิ่งเฮียมฮัก
บ่ท่อเฮียมฮามฮ้าง ฯ

องค์พระธาตุประนมนาม
พุทธคุณหนุนไว้
ให้กลับคืนโค้งต่าว ดอมแม
มาซ้องสร้างสา หั่นเถิน.

๒๐ กันย์ ๕๕ เริ่มบทแรกถึงฮีตเดือนหก ? ๑๘ ตุลย์ ๕๕ แต่งต่อจนจบ/ยามตุดซ้ายกลางคืน (๒๔.๐๐-๐๑.๓๐ น.)

เดือนเจียง = เดือนที่หนึ่งหรือเดือนอ้าย
เดือนเจียง = เศษฟางที่เหลือจากการนวดครั้งแรก
สะแม่ง = สลบ, ตาย
งัน = ฉลอง, กล่อม
จัว = สามเณร
ปั้นข้าวจี่ บ่มีน้ำอ้อย…จัวน้อยเช็ดน้ำตา = ผญาของเก่า
บุญผะเหวส = บุญพระเวส หรือบุญมหาชาติ
ถวย = ถวาย
เลิง = ที่ลุ่มกว้างใหญ่แต่ไม่ลึก

“หลอนว่า ได้ดีแล้ว…บ่หวนคืนคองเก่า สั้นบ้อ
อย่าคือ ตอกมัดกล้า…ดำนาแล้วเหยียบใส่ตม นั้นเนอ” = ผญาของเก่า

สะเทิน = ไม่เต็ม, ก้ำกึ่ง
นิฮม = ชื่นชม, ยินดี

“จวงจันทน์คู้…ทะลอนหอมแต่มื้อใหม่
มื้อเก่ามาล่วงล้ำ…จันทน์คู้ก็เล่าเหย” = ผญาของเก่า ?ทะลอน หมายถึง บังเอิญ?

เมื่อจักไขต่อ องค์พระพายหลื่อ ผยองไปปลอมเมฆ = สารลึปสูญ ?สารชาย ฉบับที่ 3?
ขนัง = เจ็บแค้น
ทวง = หมายถึงทรวง

Related Posts

ปัญญา จารีต ศีลธรรม
สี่ตำนานครูเพลงอีสาน
ขี้ข้าเขา : ชาติชั่วอย่างดี

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com