อาหารดีรับปีใหม่
กาลเวลาเคลื่อนไปเร็วเหมือนติดปีกบิน โดยเฉพาะคนทํางาน ทําโน่นทํานี่ประเดี๋ยวเดียวยังไม่ทันไรก็จะสิ้นปีอีกแล้ว นี่ก็เข้าสู่ช่วงเวลาปรับเข้าสู่ประชาคมอาเซียนแล้วนะ ใครมัวช้ารีรอผัดวันประกันพรุ่งอยู่ก็ไปไหนไม่ทันเพื่อนบ้านเขาแน่ ๆ… บางทีวัฒนธรรมบางอย่างที่เรายึดติดมานาน ไม่รู้จักปรับเข้ากับเหตุการณ์บ้านเมืองในยุคปัจจุบัน ก็จะทําให้เกิดการพัฒนาช้า เช่น ความเป็นอิสระ ความสันโดษ ความมักน้อย ความเรียบง่ายการไปตามกระแสอํานาจ ความมีศักดิ์ศรีความเป็นผู้มีคุณธรรมมาก ทั้ง ๗ เรื่องที่กล่าวมานี้หากทุกคนยึดติดเกินไปจนกู่ไม่ขึ้น สังคมก็จะพัฒนายาก ขอยกตัวอย่างกรณี “ชอบอิสระ” เขามาเชิญไปร่วมกิจกรรมที่เป็นประโยชน์ต่อสังคม ก็อ้างว่าอยากอยู่อิสระ ไม่อยากไปยุ่งกับสังคม แบบนี้มันก็ไม่พัฒนาหรือกรณี ‘ความเรียบง่าย’ ถ้ายึดติดมากเกินไปทำงานก็ทำแบบง่าย ๆ ไม่เต็มความสามารถ ผลงานที่ออกมาก็จะไม่ดีไม่มีความโดนเด่น เป็นต้น
ครอบครัวพ่อเฒ่าผุยกับแม่เฒ่าเคน เป็นครอบครัวใหญ่ มีลูกมีหลานหลายคน การหาอาหารมาปรุงกินกันแต่ละวัน เป็นเรื่องสําคัญที่ทุกคนจะต้องช่วยกันหาตามวิถีชีวิตของผู้คน “ทางอีศาน” บางวันก็ไปหาหน่อไม้ หาเห็ด หาปูหาปลา มาทำกินกัน ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรนัก เพราะทรัพยากรในพื้นถิ่นอีสาน พอมีแหล่งหาได้ไม่ยากแต่ถ้ามีงานใหญ่ประจำปี แต่ละครอบครัวก็จะร่วมคิดหาวัตถุดิบที่เป็นอาหารไว้จัดเลี้ยงฉลองกันแต่เนิ่น ๆ เช่น หาปลามาขังไว้ ให้พอเพียงหรือเตรียมเป็ด ไก่ ที่เลี้ยงไว้พร้อมที่จะนํามาเป็นอาหารฉลองกันได้ทันที
“เขิงเอ้ย! อีกสองมื้อปีใหม่ กะสิมาฮอดแล้ว เฮาบ่ไปหาปลามาขังไว้ เลี้ยงฉลองกันบ่ละ ?” พอเฒ่าผุยปรารภกับบังเขิงผู้เป็นลูกเขย
“ไปตึ๊กแหเอาปลาค่อใหญ่มาขังไว้กะดี๋เด้พ่อ” บักเขิงออกความคิดเห็น
ทั้งพ่อเฒ่ากับลูกเขยก็เตรียมพร้อมจะไปทอดแหก่อนรุ่งสาง แม่เฒ่าเคนขอไปด้วย แกอาสาจะไปเป็นผู้ถือข้องปลาให้ทั้ง ๓ คนไปหนองปลาตั้งแต่เช้ามืด พ่อเฒ่าผุยกับบักเขิงทอดแหไปงมดูปลา ในแหไปเรื่อย ๆ ได้ปลาก็โยนขึ้นไปให้แม่เฒ่าเคนเก็บใส่ข้องไว้ตัวไหนตายก็จะนําไปตากแห้ง ถ้าได้ปลาช่อนตัวใหญ่ก็ใส่ข้องลอยขังไว้จะได้กินปลาสด ๆ
การทอดแหในหนองปลาต้องเดินไปทอดแหไปจนรอบหนอง แม่เฒ่าเคนผู้ถือข้องปลา แกก็เดินตามไป บางครั้งก็ยืน เมื่อเหนื่อยก็นั่งอยู่ริมหนอง คอยรับปลาจากพ่อเฒ่าผุยกับบักเขิง โยนปลาขึ้นไปให้
ฟ้าเริ่มสางขึ้นทุกทีแล้ว… บักเขิงมันเหลียวมองไปดูภูมิประเทศรอบ ๆ หนองปลาได้ชัดเจนขึ้น มันเห็นนกกาบินว่อนอยู่รอบ ๆ หนอง บักเขิงกวาดสายตาขึ้นไปริมหนองปลา มันเห็นแม่เฒ่าเคนนั่งยอง ๆ เปิดเผยแบบไม่รู้ตัว ผ้าซิ่นแกหย่อนลงพื้น ซึ่งชาวบ้าน “ทางอีศาน” เขาเรียก “ซิ่นเตื่อยปากซ่าง” แม่เฒ่าเคนไม่ใส่กางเกงในเสียด้วย แกยึดหลัก อิสระสันโดษ มักน้อย เรียบง่ายจริง ๆ
“พ่อเฒ่า ! เจ้าเบิ่งแม่เฒ่าท่ะแม้ นั่งเปิดเผยแต่เซ้าแทะ!” บักเขิงว่า พ่อเฒ่าผุยมองตามที่บักเขิงชี้มือ “อุ้ยย่ะ !” พ่อเฒ่าผุยตกใจ อีนางเคนทำขายหน้าผัวซะแล้ว! พ่อเฒ่าผุยก็ไม่รอช้าแกรีบใช่มือล่วงเอาขี้โคลนปั้นเป็นก่อนพอเหมาะมือ เล็งไปที่เป้าแล้วปาไปยังเป้าแม่เฒ่าเคนทันที!
“ตั๊บ !”เสียงขี้โคลน กระทบกับเป้าของแม่เฒ่าเคนอย่างจัง แม่นเป็นแม่น!
แม่เฒ่าเคนสะดุ้ง ก้มลงดูขี้โคลนที่เปรอะบนเป้านิ่งของแก เงยหน้าขึ้นมองพ่อเฒ่าผุย อย่างโกรธเคืองสุด ๆ พลางว่า
“อีตาผุยบ้า! แบบนี้มึงก็เฮ็ดได้เนาะ…เออ…กูก่ะสิบ่ล้าง กูสิปล่อยไว้จนฮอดปีใหม่พู้นละ!”
บักเขิงมันได้ยินแม่เฒ่าเคนต่อว่าพ่อเฒ่าผุยอย่างนั้น บักเขิงหันหน้าไปพูดกับพ่อเฒ่าผุยว่า
“พ่อเฒ่า! ฉลองปีใหม่ปีนี้เจ้าสิได้กินแต่ขี้โคลนขี้ตมล่ะน้อ!”
******
คอลัมน์ เรื่องเล่าชุดพ่อเฒ่ากับลูกเขย นิตยสารทางอีศาน ปีที่ ๔ ฉบับที่ ๔๓ | พฤศจิกายน ๒๕๕๘
.
ราคาเล่มละ ๑๐๐ บาท
สมัครสมาชิก ครึ่งปี ๖๐๐ บาท
หนึ่งปี ๑,๑๐๐ บาท
ตลอดชีพ ๙,๕๐๐ บาท (ได้รับหนังสือย้อนหลัง)
.
สั่งซื้อ// ชำระเงิน // สอบถามเพิ่มเติม ได้ทาง
inbox หนังสืออีศาน m.me/166200246799901
line id : @chonniyom (มี@) คลิก https://lin.ee/amxqtvW
อีบุค ที่ www.mebmarket.com
โทร. 086-378-2516
บริษัท ทางอีศาน จำกัด
244/539 รามอินทราซอย 5 แขวงอนุสาวรีย์ เขตบางเขน กทม. 10220
