อุรังคธาตุ – นิทานพเนจร : ที่จุดเริ่มต้นคือที่สุดท้าย – ๑ (๘)
“ฮู้จักพระวอพระตาไหม เจ้ากินเกลือบ้านได๋ เคยไปเอาบุญพระธาตุบ่”
เป็นคำถามที่ ผศ.อมฤต หมวดทอง อาจารย์ประจำคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ผังเมือง และนฤมิตศิลป์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ใช้เสมอในยามที่ออกไปเก็บข้อมูลภาคสนามในเรื่องเกี่ยวกับแหล่งเกลือในภาคอีสาน และมักได้ฟังเรื่องเล่าเก่าก่อนเป็นผลพลอยได้
สุภาษิตโบราณ (๕)
๑๖) พากย์เพรงโลกสรดี ๑๖) คำโบราณท่านกล่าว ถากุมบีจิญจิมขลา ว่าอย่าให้เลี้ยงเสือ
จากร้านแผ่นเสียงถึงค่ายเพลง คงเหลือแต่ตำนาน
โลกของความบันเทิง โดยเฉพาะศิลปะด้านเสียงเพลง คงมีติดตัวสืบทอดกันมาตั้งแต่เกิดเป็นมนุษย์โน่นแหละ พัฒนาจากการร้องโหวกเหวก โหยหวน
เรื่องลี้ลับแปลก ๆ
เชื่อว่าคนไทยชาวพุทธส่วนมากเคยมีประสบการณ์กับเรื่องมหัศจรรย์แปลก ๆ มาบ้างในชีวิต จะน้อยจะมากต่างกันไป วันนี้มีเรื่องลี้ลับ มาเล่าสู่กันฟัง
สโมสรนักเขียนภาคอีสาน : ตำนานคนวรรณกรรมจากที่ราบสูง (๕)
ครูภาษาไทย ครูภูมิปัญญาท้องถิ่น จากเมืองพล เชี่ยวชาญทั้งอักษรไทย อักษรธรรม เขียนบทกวี บทเพลง บทวีดิทัศน์ นำเสนอเรื่องราวแสง สี เสียง ความเป็นมาของท้องถิ่น
ลานข่วงกวี
ตลาดคนย่างสิ้ง ซมสิ่งของขาย เสียงซอแซว ซักซวนคนซื้อ
ไขป่องเอี้ยมเยี่ยมเบิ่งลาว ตามฮอยศรัทธาญาคูขี้หอม (๕-จบ)
หลังนอนหลับฝันหวานถึงหมอลำสาว “อินแต่ง แก้วบัวลา” กุหลาบปากเซที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วโลก (หมายถึงผลงานและชื่อเสียงของเธอที่เผยแพร่ในยูทูป) ตลอดทั้งคืน ทำให้ตื่นขึ้นมาอย่างมีความสุข สดชื่น ความทุกข์มลายสิ้น เสียงลำอันไพเราะเพราะพริ้ง ยังดังก้องอยู่ในโสตประสาทมิเลือนหาย
แหล่งโบราณคดีบ้านก้านเหลือง อุบลราชธานี
แหล่งโบราณคดี บ้านก้านเหลือง มีพื้นที่ขนาดใหญ่ราว ๆ 3 ตร.กม.พิกัด 15°16'42.4 “N 104°51'18.7” E
ตามรอย “พ่อหลวงรัชกาลที่ ๙” และ “แม่ของคนไทย” บนผืนป่าต้นน้ำและสายธารน้ำตกใน “โรงเรียนห้วยสวายวิทยา”
“ค่ายศิลป์รักษ์ป่า” (ห้วยสวาย) จัดขึ้นโดยสาขาสาธารณชุมชน วิทยาศาสตร์การอาหาร ชมรมศิลป์สัมพันธ์ ศูนย์ศิลปะและวัฒนธรรม