จดหมายจากนักอ่าน

หลายปีนานมาแล้ว วันหนึ่งผมขึ้นเวทีอภิปรายบรรยายร่วมกับ “พ่อเล็ก กุดวงศ์แก้ว” ผู้นำอินแปง ผู้ซึ่งจะพูดเป็นภาษากะเลิง หรือภาษาอีสานแนวหนึ่งโดยไม่ผสมไทย เขาบอกว่า “ผมได้ยินคนพูดคำว่าวิสัยทัศน์มาบ่อยมาก ไม่เข้าใจแปลว่าอะไร ผมคนบ้านนอกจบแค่ ป.๔ แต่เมื่อฟังบ่อยเข้าก็เลยคิดเองว่า อ้อ มันคือสิแป๋ว่า ส่องซอด นั่นเอง” แล้วแกก็หัวเราะดังตามสไตล์คนอารมณ์ดี

เจริญธรรม คุณปรีดา ข้าวบ่อ ลูกชายแม่คำผาง พ่อลูกสาม คนทำหนังสือ อาตมาได้รับหนังสือหลายเล่มแล้วที่ส่งไปพร้อมกับคำคมบ่มชีวิต จะนำไปอ่านออกรายการวิทยุและบอกให้คนติดต่อซื้อจากคุณปรีดา เพื่อสนับสนุนให้คุณมีพลังในการทำหนังสือดีต่อไป.. - สมณะจันทเสฏโฐ

ภารตนิยาย : ศักดิ์ศรี แย้มนัดดา แปล ตัด ต่อ แต่ง เติม จากคัมภีร์ภาษาสันสกฤต ปรากฤต และทมิฬ โดยเริ่มตั้งแต่เรื่องต่างๆในคัมภีร์พระเวทตั้งแต่ ๔๐๐๐ ปี เรื่อยมาจนถึง มหากาพย์รามายณะ มหากาพย์มหาภารตะ และคัมภีร์ปุราณะต่างๆ ๑๘ คัมภีร์ ซึ่งเล่มสุดท้ายเขียนขึ้นเมื่อ ๑๐๐๐ กว่าปีนี่เอง

ขอแจ้งให้สมาชิก และพี่น้องปล้องปลายทราบทั่วกันในที่นี้เลยว่า มีข่าวสารข้อเขียนเรื่องราวใด ๆ ให้ติดต่อสำนักที่อยู่กรุงเทพฯ แห่งเดียวเท่านั้นขอบพระคุณคุณพ่อประสาสน์ รวมทั้งคุณพ่อบุญเลิศ สดสุชาติ ในความเมตตาส่งข้อเขียนและคำพรมาให้ชาวคณะทางอีศานเป็นประจำครับ

นิตยสารทางอีศานได้มอบความรักและเมตตาต่อผมและคณะ  ในการจัดพิมพ์ “บันทึกการสำรวจวิถีชีวิตลุ่มน้ำเสียวใหญ่” ผมรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก จนไม่อาจที่จะสรรหาคำพูดใดมาพรรณนาได้

ห้องแสดงภาพจัดได้สวยงามเพราะเจ้าของเป็นศิลปิน ด้านหลังมีสวนประติมากรรมไว้เป็นที่เดินเล่นสนทนากันและจัดเลี้ยง.

ครั้งแรกดิฉันสมัครเป็นสมาชิก 2 ปี แต่พอนั่งอ่านพบข้อความเชิญชวนสมัครสมาชิกก็เข้าใจว่า ต้องการระดมทุน จึงสมัครเป็นสมาชิกตลอดชีพ เพื่อให้กำลังใจคนทำงาน และคิดทำประโยชน์แก่ส่วนรวม

ผมชอบ ศรัทธา เลื่อมใส การจัดรูปเล่ม ทุกคอลัมน์มีสาระสมบูรณ์ ครบครัน เหมาะสม กะทัดรัดดีมาก ผมอ่านทุกหน้า ทุกตัวอักษร ไม่เบื่อเลย เพลิดเพลินไปโดยไม่รู้สึกตัว

วันอังคาร ๓๐ ตุลาคม ๒๕๖๑ เรียน ท่านบรรณาธิการ นิตยสารทางอีศาน ผมได้อ่าน นิตยสารทางอีศาน ที่ศิษย์เก่าเป็นข้าราชการตำรวจส่งไปให้เป็นอภินันทนาการราว ๕ – ๖ เล่ม เมื่ออ่านดูแล้วรู้สึกชอบและประทับใจยิ่ง ยอม...Read More

นำประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เรื่อง “เมืองเพียเมืองโบราณ” ลงเผยแพร่ในนิตยสาร “ทางอีศาน”

เซิ้ง ไม่ได้หมายถึง รำ นะครับ หมายถึงการขับร้องอย่างหนึ่ง มีต้นเสียง มีหางเสียง ใช้ร้องเป็นแถวขบวนรอบหมู่บ้าน เช่น เซิ้งนางด้ง เซิ้งนางแมว เป็นต้น แต่ในนิตยสารกล่าวว่า มีเซิ้งศรีโครต เซิ้งภูไท เซิ้งกระติ๊บข้าว เซิ้งโปงลาง เซิ้งแหย่ไข่มดแดง ซึ่งเหล่านี้

จดหมายถึงทางอีศาน 58 จากฉัตรทิพย์ นาถสุภา, ประยูร สืบสาย, “ปลายนา ฤดูฝน”