อีสานบ้านเฮา

แม้ว่าร่างกายสังขารวิญญาณ พระเทพวิทยาคม หรือหลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ จะสลายร่างลับล่วง แม้เถ้าถ่านก็ละลายไปกับสายแม่น้ำโขง ทำไมพระบ้านนอกธรรมดา ๆ องค์หนึ่งจึงยังคงอยู่ในหัวใจอยู่ในความทรงจำของพุทธศาสนิกชน

"อีสานบ้านเฮาขาดดุลเขาทุกปีเลย" "เฮานำเข้าเขยฝรั่งมากขึ้นทุกปี" "แล้วไง?" "เฮาส่งออกเขยลาวไม่ได้สักคนเลย"

ผมเคยได้ยินชื่อนี้ “บุญประทายข้าวเปลือก” แต่ไม่ค่อยแพร่หลายครับ แต่ลักษณะการทำบุญ คือหลังฤดูเก็บเกี่ยวชาวบ้านจะนำข้าวเปลือกไปถวายวัดเพื่อนำไปขาย นำเงินที่ได้มาบูรณะวัดวาอาราม ศาสนาคาร และกิจกรรมของสงฆ์

มีหมาอยู่ตัวหนึ่งที่มีสีลายด่างสลับหลายสี เหมือนกับช่างเขียนเอาสีมาแต้มมาทาให้ บักต่อก็เลยตั้งชื่อหมาตัวนั้นว่า “บักแต้ม”

สังคมนิรนาม คือ สังคมที่ผู้คนไม่รู้จักกัน ดูจราจรบนท้องถนนที่เต็มไปด้วยรถรา ผู้คนตามถนนหนทาง ตามห้าง ตามตลาดนัด ตึกรามบ้านช่องป่าคอนกรีตในเมือง หมู่บ้านจัดสรรที่อยู่กันเป็นพันเป็นหมื่น บ้านอยู่ติดกันเป็นสิบ ๆ ปียังไม่รู้จักกัน ไม่เคยพูดจากัน

“อีนาง เบียร์เย็น ๆ ขวด กับแกล้มเอาตำสาวน้อยคอยไข่อ้ายมาอย่างหนึ่งก่อน! ชื่อมันเป็นตาแซบว่ะ!” เมื่อเด็กเสิร์ฟเอาเบียร์มารินให้ พ่อเฒ่าเสือยก แก้วเบียร์ขึ้นจิบแล้วพูดกับบักแดงผู้เป็นลูกเขย “อยู่บ้านแม่เฒ่าโต๋ เอาแต่หมากถั่วให้กินสู่มื้อ มื้อนี้ขอมากินแนวแซบ ๆ เบิ่งหนา! เอ้า ยกแก้ว!”

มนุษย์เกิดมาเป็นส่วนหนึ่งของสรรพธรรมชาติ และสรรพชีวิต แต่โลกได้ค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไปจนจวนจะถึงจุดพลิกผันครั้งใหญ่ด้วยนํ้ามือมนุษย์ บนผิวเปลือกโลกที่ขีดเส้นพรมแดนเป็นรัฐชาติชื่อ “ประเทศไทย” นี้ มีความอุดมสมบูรณ์ยิ่งนัก

โฆษณาขายยา มีสมาชิกและแฟน ๆ ทั่ว อีสานหลายพันคน ใช้นามแฝงว่า “ทิดโส โปข่าว” ดังไปทั่วภาคอีสาน โดยเฉพาะ 2 จังหวัด

ถ้าการเรียนรู้คือหัวใจ ชุมชนจะพบว่า สิ่งที่สำคัญและยิ่งใหญ่กว่าเงิน คือ ความรู้ อย่างที่ปู่ย่าตายายเคยสอนไว้ว่า “มีวิชาเหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน”

วันหยุดบ่ได้มีไว้พักผ่อนเด่อ! มีไว้ซักผ้า

พ่อของผมไม่ใช่นักเลงปืนอะไรหรอกครับ แต่วิถีชีวิตของสังคมชนบท ที่มีเพียงถนนฝุ่นผ่านเข้ามา และมันก็พาคนแปลกถิ่นแปลกหน้ามาด้วยเสมอ...

“วันอาทิตย์นี้พ่อไปธารโตนะ” ผมบอกภรรยา หลังจากขับรถตระเวนไปพบปะพี่น้องหมู่เฮาที่สวนทดลองยางยะลา

สนามสอบสามเณรที่ประเทศเพื่อนบ้าน

เคยมีคำสอนเป็นผญาโบราณอีสานที่เขียนไว้เตือนสติว่า “ของบ่เป็นตาจ้ำ อย่าสิจุ่มลงเหลิก (ลึก) ของบ่เป็นต๋ากิ๋น อย่ากิ๋น สิพวนท้อง (คลื่นไส้)”

ผมไม่ใช่คนหัวใหม่ไอที แต่จัดอยู่ในพวกโลโบราณมากกว่า เครื่องเล่นคนรุ่นใหม่ โทรศัพท์มือถือก็ได้แต่โทรออกและรับเข้า สมาร์ทโฟนก็เล่นไม่เป็น แต่พอดูได้