บทกวี

หลวงพ่อพระเจ้าใหญ่ วัดมงคลหลวง บ.เมืองเพีย อ.บ้านไผ่ จ.ขอนแก่น

กวีผู้มี"วลีทิพย์

เ สี่ ย ว ฮักกลมเกลียวข้าวเหนียวปั้น เ สี่ ย ว แพงสร้างสรรค์มั่นอาจหาญ

งานจัดวางกลาง"ไร่ธารเกษม" ขาวกลางเขียวปรีเปรมอิ่มเอมจิต

สามชีวิตชูสกุล"ภูมิศักดิ์" จิตรคือนักรบประชาผู้ใหญ่ยิ่ง แม่แสงเงินคือแม่ญิงคนจริง พี่ภิรมย์คือมิตรมิ่งสหายมวล.

แดดเช้า-เบาหมอกระบายแสง ดอกไม้แข่งบานช่อล้อแดดสวย ผีเสื้อหยอกเย้าพุ่มกระชุ่มกระชวย เกสรอวยละอองฝากจากบุบผกา

๐ แด่เธอเยาวมิตร เมื่อเธอรักการคิดการอ่านเขียน เมื่อเธอมุ่งมั่นขยันร่ำเรียน อนาคตจักแปลงเปลี่ยนด้วยมือเธอ

..เกิดเป็นคนทุกคนมีรากเหง้า ต้องรู้ปัจจุบันเราให้ถูกแน่ อนาคตต้องเท่าทันหมั่นดูแล ถูกหรือผิดปรับแก้กล้าจริงจัง

ล่วงหน้า 75 ปี ~ สุรสีห์ ผาธรรม ตัวละครในฮูบเงาเหงางอมหนัก ชีวิตจริงยังคึกคักยังเข้มแข็ง 75 ปี "สุรสีห์" มีเรี่ยวแรง ยังรื้อแปงปรับสร้างหนทางไป

.....จารึก รอยไร ในแดนนี้ มิเท่ารอย พระชินสีห์ ชี้หมุดไว้ พุทธกิจ ภัทรกัป ประทับใจ คนกราบไหว้ ทุกเช้าค่ำ ชุ่มฉ่ำฤดี

อิ่มเอมแล้วเราเอนหลังพักผ่อน เพื่อตื่นนอนมีแรงเล่นสนุกสนาน บ่ายบ่ายนี้พ่อแม่วางการงาน รีบมารับกลับบ้านสำราญครัน

โศกเภทภัยฝนฟ้ามวลอากาศ โศกโรคระบาดแม้หนักหนา โศกนี้อำมหิตมนุษย์มนา โศกสังคมวิบัติบ้ามหาบรรลัย โศกทั้งประเทศเหตุแพ้พ่าย โศกหลักคิดมูลนายรวยร่ำใหญ่ โศกอำนาจอิทธิพลกลไก โศกยานรกหมกไหม้ในอาณา โศกจนสายน้ำตาแห้งเหือด โศกจนสายเลือดทั่วแขนขา โศกจนลมปราณทั้งกายา โศกจนกำลังวังชาหมดสิ้นแล้ว.