บทกวี

แด่ สาวน้อยแห่งมัณฑะเลย์ มะเจซิน โลกยลยินภาพนามนี้สุดหวั่นไหว วีรสตรีประชาธิปไตย เผด็จการพรากเธอไปที่เมียนมา

นับหมื่นปีที่กำเนิดสัตว์มนุษย์ โลกพิสุทธิ์ทรุดต่ำระส่ำไหม สิ่งแวดล้อมธรรมชาติแหลกลาญไป ทั้งแย่งชิงกันยิ่งใหญ่แต่ไหนมา

ป่งใบ ~~~~~~~~~ ในฤดูแล้งร้อนมีความงาม ท่ามความทรามรกร้างแม้หนามไหน่ แลเห็นไหมต้นไม้เริ่มป่งใบ มวลพืชพันธุ์วิไลใกล้ไกลตา...

ขึ้นภูเพ็กขึ้นสวรรค์เจ็ดชั้น ด้นดั้นห้าร้อยขั้นบันไดสูง ปราสาทตั้งลิบลิ่วยอดยางยูง เถอะเพื่อนฝูงขึ้นเจ็ดชั้นสวรรยา

ธรรมชาติทิวทัศน์จัดวาง แสงเงาวาบสว่างสดใส เวลานาทีที่ใด จับได้ไล่ทันนิรันดร ดั่งทิพย์นิยามปรากฏ งามงดทุกถิ่นอนุสรณ์ ดั่งชีวิตน้อมรับคำพร คนจรผ่อนฝากจากจำ.

วันเสาร์ที่ 8 และวันอาทิตย์ที่ 9 มกราคม 2565 งานรำลึกและเฉลิมฉลองครบรอบ 25|26 ปี อนุสรณ์สถานวีรชนประชาชน-อีสานใต้ ณ บ้านโคกเขา อ.ปะคำ จ.บุรีรัมย์ .         ...Read More

ธัมมะต้องชนะ ดั่งจะนะต้องมีชัย ธรรมชาตินั้นยิ่งใหญ่ จักรวาลจัดสรรมา

หมู่บ้านนี้ชาวบ้านตั้งชื่อกันเองว่า หมู่บ้าน"คาเซ" ตามชื่อหมู่บ้านในละครเรื่อง"เก็บแผ่นดิน" ที่ชาวบ้านลุกขึ้นมาต่อสู้กอบกู้แผ่นดินเกิดของตน ชื่อหมู่บ้านดั้งเดิมตั้งตามลักษณะภูมิศาสตร์ - "ตะกาดบัวผุด"

ร้อยถ้อยคำนำบรรสานขานรักษ์โลก ลบสีโศกปาดสีสุขยุคสมัย บรรยายความจากห้วงห้องหัวใจ ธรรมชาตินี้ยิ่งใหญ่ธรรมดา

เด็ดดอกคอมมิวนิสต์ตีนภู แด่คุณครู เตียง ศิริขันธ์ ลูกหลานน้อมอภิวันท์ เสริญสรรคุณูปการ

ย้อนลงลึกเรื่องราวบุราณสมัย บรรพชนไทด้ำก่อนกี้ กินอยู่ทุกข์สุขมาหลายพันปี ณ"บ้านเชียง"แห่งนี้สักขีพยาน

ทิพย์สถานวิมานมนุษย์ ธรรมชาติพิสุทธิ์สวรรค์ แม่น้ำภูเขาดวงตะวัน คืนค่ำดาวจันทร์กระจ่างตา

ฝนสั่งฟ้า... ด้วยถ้อยคำอำลาแสนชื่นฉ่ำ สาดซัดพัดกรรโชกลำนำ โหมกระหน่ำพลังทั้งคืนวัน

เน่าในทั้งระบบระบอบ เน่าในกฎกรอบระเบียบเก่า เน่าในค่านิยมงมเงา เน่าในจนดำเทาดูขาวงาม