บทความ

บ้านปากอูนเป็นหมู่บ้านอันเป็นที่ตั้งของอำเภอศรีสงคราม จังหวัดนครพนม ตั้งอยู่ฝั่งขวาของแม่น้ำสงคราม ซึ่งเป็นแม่น้ำที่สำคัญที่สุดในแอ่งสกลนคร และเป็นแม่น้ำที่เคยอุดมสมบูรณ์ที่สุดของภาคอีสาน หมู่บ้านนี้จึงเคยเป็นหมู่บ้านที่จำหน่ายปลาสด ปลาแห้ง ปลาร้า ไปทั่วทั้งอีสานเหนือ และหลายจังหวัดในแอ่งโคราช

ที่โคนต้น เขาเฝ้าดูผู้คนปีนป่ายต้นไม้แห่งลาภ ยศ อันสูงลิบยอดเลือนหายไปในเวิ้งฟ้า อากาศ เป้าหมายจะไปให้สูงสุด เพื่อจะคืนสู่สามัญตามคำโบราณว่าไว้

“แม้ร่างกายผมจะเหลือเพียง ๑๐ เปอร์เซ็นต์ที่ใช้ได้ แต่ผมก็จะใช้ ๑๐ เปอร์เซ็นต์ที่มีอยู่ให้เต็มร้อย” นี่คือเสียงจากชายพิการชื่อ ทนง โคตรชมภู ชีวิตของเขาผ่านร่องรอยความบอบช้ำมามากมาย แต่ด้วยพลังของงานศิลปะทำให้เขาได้ถ่ายทอดจินตนาการลงในแผ่นเฟรม และนับมันเป็นความสุขของชีวิต

ทนง โคตรชมภู เขาพิการแขนขาลีบหมดเรี่ยวแรงตั้งแต่อายุ 13 ปี เขาให้แม่เหลาไม้ไผ่ทำด้ามพู่กัน ฝึกใช้ปาก กล้ามเนื้อคอ ควบคุมทำงาน ใช้สายตามุ่งมั่นเก็บรายละเอียด ใช้สมองที่เต็มไปด้วยจินตนาการออกคำสั่งสร้างสรรค์งาน

จากเส้นทางชีวิตศิลปินจิตรกรรมและภาพพิมพ์ คู่ขนานกับการเป็นผู้ถ่ายทอดสรรพวิชาความรู้ด้านศิลปะแก่นักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยทำให้ชีวิตไม่เคยหยุดนิ่งที่จะต้องพัฒนาตัวเองให้ดีและเป็นประโยชน์ยิ่ง ๆ ขึ้นไป การเดินทางเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตทั้งระยะใกล้และระยะไกล ทั้งชีวิตส่วนตัวและชีวิตการทำงาน

มีนครแห่งหนึ่งชื่อ เชียงเงื้อม หรือเชียงใหญ่ มีกษัตริย์ นามว่า ขุนเทืองและนางบุสดี ปกครองบ้านเมือง ครั้งหนึ่งขุนเทืองต้องการจะออกเดินเที่ยวป่า จึงออกเดินทางจากเมืองไปในป่าประมาณ 2 เดือน จึงถึงแม่น้ำแห่งหนึ่งเป็นสวนของพญานาค นางแอกใค้ธิดาพญานาคเนรมิตสวนและศาลาไว้สวยงามมากดังนี้

หากนับย้อนไปในอดีตนั้นไม่ว่าผู้คนจากฝั่งซ้ายหรือลาวขวาแม่น้ำโขง ก็มีพัฒนาการทางด้านประวัติศาสตร์อันยาวนานร่วมกัน กล่าวคือ มีวิวัฒนาการทางสังคมการเมืองมาจากแหล่งเดียวกัน นั้นก็คือ “อาณาจักรล้านช้าง” อาณาจักรดังกล่าวได้สถาปนาศูนย์กลางอำนาจขึ้นที่ฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงในช่วงพุทธศตวรรษที่ ๑๙

แรงบันดาลใจจากความทรงจำ ที่มีวิถีชีวิตความเป็นอยู่แบบอีสาน มีความเรียบง่าย ความสุข ยังคงเหลือไออุ่นให้เกิดความคิดถึง ผู้สร้างสรรค์จึงถ่ายทอดผลงานจิตรกรรมสีน้ำบนกระดาษ เพื่อเป็นการบันทึกความทรงจำ

ภายหลังจากตั้งเมืองพยัคฆภูมิพิสัย ได้ 5 ปี ตามบันทึกการเดินทางของ เอเจียน แอมอนิเย (Etienne Aymonier) ตรงกับ พ.ศ.2427 เขาได้เดินทางเข้ามายังเมืองพยัคฆภูมิพิสัย

ดิฉันอ่าน “ทาง” ผลงานรวมบทกวีของคุณปรีดา ข้าวบ่อ อย่างรวดเร็ว ได้ข้อสรุปในใจชัดเจน จะขอเริ่มต้นพูดคุยแลกเปลี่ยนเลยนะคะ ถ้าจะจับ ‘ทางกวี’ ของคุณปรีดาในแง่ของความเป็น “อรรถกวี”