อีสานบ้านเฮา

ใกล้วันปิดการอบรมแล้ว สุพิศดีใจจะได้กลับบ้าน ไปอยู่กับเมีย ด้วยความคึดฮอด สุพิศวางแผนโดยได้ข้อคิดจากโครงการที่ไปเข้าอบรมคือ “ผู้นําการเปลี่ยนแปลง ” จงโทรบอกเมียรักว่า ถ้าข้อยกลับไปถึงบ้าน เจ้าจะต้องทําทีเป็นปวดหัวเป็นไข้แทบเดินไม่ไหวเลยนะ ส่วนข้อยจะทําทีปวดท้องอย่างรุนแรง เนื่องจากกินอาหารแสลงมาจากที่อบรม จะได้ให้พ่อเฒ่าไปซื้อยาที่บ้านเหนือ! แล้วเราจะอยู่ลําพังกันสองคน ผู้เป็นเมียก็เห็นด้วยกับแผนอันแยบยลของคนมีหัวระดับศึกษานิเทศก์!

พ่อเฒ่าอ่ำ แกมีลูกเขยชื่อ บักทิดมี ซึ่งไม่ค่อยเอาใจใส่เรื่องทำมาหากินนัก มักเล่นหวย เล่นการพนัน หวยใต้ดินมันชอบนัก แค่เห็นเลขแปลก ๆ หรือเห็นลายของเปลือกไม้คล้ายตัวเลข มันก็จะเอามาเป็นเลขแทงหวยทุกที พอเฒ่าอ่ำก็คอยบอก คอยสอน ห้ามปราม บางครั้งมันก็ยอมรับ แต่ก็ยังหลงงมงายตามนิสัยเดิม ๆ อยู่...ก็เพราะ...คนในยุคนี้มันบอกยาก สอนยาก...

พูดถึง ผัก หลายคนคงนึกถึง ผักกาด ผักคะน้า แตงกวา มะเขือเปราะ ถั่วฝักยาว และผักอื่น ๆ ที่เห็นจนชินตาตามแผงขายผัก เรามักเข้าใจว่า ผักเป็นพืชล้มลุก อายุไม้ยืน ต้องมีคนปลูก เจริญเติบโต และมีรสชาติดีในหน้าหนาว แต่ในฤดูกาลที่ร้อนแล้งเช่นนี้ถ้าชี้ไปที่ต้นไม้ริมทางชนิดหนึ่งแล้วบอกว่า นี่แหละเป็นผักที่จะเอามาทำกินกันเย็นนี้คงมีคนสงสัยว่า เป็นไปได้หรือ

ข้าพเจ้าได้อ่านหนังสือเรื่อง วันและคืนในป่าเมืองลาว เป็นหนังสือประวัติการทำสงครามในป่าเมืองลาว อันเป็นสงครามที่ยืดเยื้อยาวนาน ซึ่งเขียนโดย ท่านด่าว วันเตี้ยน และท่านสมสะหวาด เล่งสะหวัด เล่าถึงความเป็นไปของการประสานงานของฝ่ายเสนาธิการและการข่าวในแนวหลัง ในช่วงที่ฝ่ายอเมริกันได้ใช้เครื่องบินมาโปรยสารพิษที่เรียกกันว่า ฝนเหลือง (Yellow Rain or Agent Orange) เพื่อทำลายใบไม้ในป่า ไม่ให้เป็นที่หลบซ่อนของทหารแนวลาวฮักซาดและทหารเวียดมินห์ ในยุคสงครามเวียดนามระหว่างปี ๒๕๐๕ – ๒๕๑๔