คำโตงโตย ทางอีศาน 14
ดร.ปรีชา พิณทอง ท่านอธิบายว่า คนที่มีการศึกษาหาความรู้ใส่ตนเรียกว่าคนตื่น คนที่ไม่สามารถหาความรู้เรียกคนหลับ ถ้าอยากรู้อย่านอนหลับ อยากเห็นให้หมั่นเที่ยว การเที่ยวไปดูนั่นดูนี่เป็นทัศนศึกษา
เสี่ยดำ (คนขายเกิบ) จบ
และในช่วงนี้นี่เองที่ดำเริ่มนำสินค้าจำพวกเครื่องหนังอย่างรองเท้าและเข็มขัดมาวางขายด้วยเป็นงานฝีมือที่ไทยมุสลิมจากอำเภอสายบุรีจังหวัดปัตตานีทำขึ้นเอง แล้วนำมาแนะนำให้ดำวางขาย ด้วยความขยันขันแข็ง รู้จักเก็บหอมรอมริบช่างสังเกต มีความคิดสร้างสรรค์ จากหนึ่งแผงก็กลายเป็นสองแผง สามแผง สี่แผง จากการขายเองก็เริ่มมีลูกน้องมาช่วยขาย จากรายได้วันละสี่ห้าพันก็กลับกลายเป็นวันละหมื่นสองหมื่น
สมคิด สิงสง
พี่ใหญ่ของวงการน้ำหมึกทางอีศาน สมคิด สิงสง เกิดเมื่อวันที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2493 ที่บ้านซับแดง ขณะนั้นอยู่ในตำบลโพธิ์ไชย อำเภอมัญจาคีรี (ขณะนี้คือตำบลซับสมบูรณ์ อำเภอโคกโพธิ์ไชย) จังหวัดขอนแก่น ในครอบครัวคนทำไร่ทำนา
ผู้ใหญ่ลี เพลงอารมณ์ขันกับการเมืองในรูปพ่อขุนอุปถัมภ์
สำหรับในแง่เพลงลูกทุ่งแล้ว เพลงที่ล้อเลียนจอมพลสฤษดิ์ ก็มีในตอนท้ายของเพลง โกนจุก สิงโต ต้นฉบับของ เพลิน พรหมแดน ที่ ครูสุรินทร์ ภาคศิริ เป็นผู้แต่ง ได้หยิบวาทกรรมของจอมพลท่านนี้มาใส่ในบทเพลงแต่เพลงที่ล้อเลียนการเมืองค่อนข้างชัดเจนในยุคนั้นหนีไม่พ้นเพลง ผู้ใหญ่ลี เวอร์ชั่น ศักดิ์ศรี ศรีอักษร นักร้องลูกทุ่งเมืองอุบลราชธานี ผลงานเพลงของคู่ชีวิตของเธอเองคือ ครูพิพัฒน์ บริบูรณ์
ทำไร่ ทำนา ทำปลาจ่อม ทำปลาแดก
"เกลือที่เหมาะทำปลาแดกก็คือเกลือสินเธาว์ เพราะเป็นเกลือต้มสุกแล้ว ส่วนเกลือทะเลหรือ "เกลือบักเม็ก" ใช้ทำปลาแดกไม่ได้ เพราะเป็นเกลือไม่สุกทำให้บูดเน่า ที่เรียกว่า "ปลาแดก" เพราะสมัยก่อนจะเอาปลาใส่ในครกตำข้าวแล้วใช้สากซึ่งหุ้มด้วยอะลูมิเนียมเจาะรู "แดก" ลงไปหรือตำลงไปเบา ๆ ให้เกล็ดปลาหลุดออกแล้วจึงล้างน้ำและนำไปทำปลาแดก..."
กาลเวลาของชาวอีสานในอดีต
ชาวอีสาน เป็นกลุ่มชนที่มีวัฒนธรรมอันเก่าแก่และสวยงามที่เรียกว่า กลุ่มชนวัฒนธรรมลุ่มแม่น้ำโขง หรือกลุ่มชนวัฒนธรรมไทลาว ซึ่งในอดีตเคยเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรล้านช้าง เป็นกลุ่มชนที่มีมรดกทางศิลปวัฒนธรรมอันโดดเด่น เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ ในการเรียกชื่อเวลาหรือนับกาลเวลา