ขี้เมากับขอทาน
ณ วงเหล้าที่ร้านข้าวต้มแห่งหนึ่ง เวลาประมาณ ๖ ทุ่ม ขี้เมา ๔-๕ นาย กำลังรํ่าสุรากันอย่างสนุกสนาน ขณะนั้น ก็มีชายขอทานคนหนึ่งเข้ามายกมือไหว้ พร้อมกับกล่าวว่า
ขอทาน “อ้ายครับ ผมขอเงินแหน่คับ จั๊ก ๒๐ บาท”
ขี้เมา “โตสิเอาเงินไปเฮ็ดอิหยัง”
ขอทาน “ตั้งแต่เช้า ผมบ่ทันได้กินข้าวเลยครับ ผมสิขอเอาไปซื้อข้าวกิน”
ขี้เมา “โตบ่ต้องเอาเงินดอก บักหล้า เอาเก้าอี้มานั่ง มากินเหล้ากินข้าวกับอ้ายโลด…มานั่ง ๆ ”
ขอทาน “บ่ดอกครับ ตั้งแต่เกิดมา ผมบ่เคยกินเหล้าเลยครับ”
ขี้เมา “ถ้าจั่งซั่น โตสูบยานำอ้ายก่อนน้อ เดี๋ยวอ้ายสิสั่งให้เขาห่อข้าวใส่กล่องให้โต”
ขอทาน “บ่ดอกครับ ตั้งแต่เกิดมาผมบ่เคยสูบยาเลยครับ”
ขี้เมา “ให้อ้ายถามจั๊กคำแหน่…ตั้งแต่เกิดมา โตบ่เคยกินเหล้าสูบยาเลยบ้อนี่”
ขอทาน “ครับ…ตั้งแต่เกิดมา ผมบ่เคยกินเหล้าสูบยาเลยครับ”
ขี้เมาดีใจใหญ่ หัวเราะเสียงดัง… “ดีแล้ว คันจั่งซั่น โตเมือบ้านกับเฮาเดียวนี้ เฮาสิให้โต ๒๐๐ บาท”
ขอทาน ทำหน้างง ๆ… “ให้ผมไปเฮ็ดอิหยังครับ”
ขี้เมา “เฮาสิพาโตไปให้เมียเฮาเบิ่ง…ว่าคนบ่เคยกินเหล้า สูบยาเลยตั้งแต่เกิด…มันสิเป็นคือโตนี่หละ…”
