ชีวิตใหม่ (จบบริบูรณ์) บทที่ ๑๕ พบครู
หลังจากทำใจยอมรับความจริง ยอมรับสภาพความเป็นอยู่ที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง ภาพในอดีตที่เคยเป็นนายผู้หญิงของบ้านสั่งการทุกอย่าง ให้แม่ครัวดูแลเรื่องอาหารการกิน แม่บ้านทำความสะอาดปัดกวาด เช็ดถู คนสวนดูแลสวนในบ้าน อยากไปไหนทำอะไรมีคนรถพาไปทุกที่ วันนี้ไม่ใช่อย่างที่เคยมีเคยเป็น ฉันบอกตัวเองว่าตั้งแต่นี้ไปฉันจะทำทุกหน้าที่เต็มกําลังความสามารถ เลิกยึดติดกับอดีต อยู่กับความจริงตรงหน้า
บทที่ ๑๓ กลับบ้าน
สังคมเมืองหลวงที่บันดาร์ เสรี เบกาวัน บรูไน เป็นสังคมเล็ก ๆ มีประชากรเทียบเท่าจังหวัดหนึ่งในประเทศไทย ผู้คนรู้จักและคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี มีความเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ โอบอ้อมอารีต่อกัน หลังจากเสร็จสิ้นงานในหน้าที่แล้ว ฉันยังได้ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์กับสังคมโดยทำงานการกุศลต่าง ๆ
บทที่ ๑๑ เพื่อนใหม่
ฉันเดินทางจากเบอร์ลินสู่บรูไน เป็นการเดินทางข้ามทวีปจากยุโรปสู่เอเชีย จากเคยอยู่ประเทศที่มีสภาพอากาศหนาวเหน็บ ปีที่ฉันเดินทางไปเยอรมนี ช่วงฤดูหนาว (ธันวาคมกุมภาพันธ์) อุณหภูมิติดลบ - ๒๐ องศาเซลเซียส หิมะตกหนักในช่วงฤดูหนาว
บทที่ 9 แบ่งปัน
ขณะชีวิตกําลังดำเนินไปด้วยดี หน้าที่การงานฉันเจริญก้าวหน้าตามลำดับ ลูกชายทั้งสองกําลังสนุกกับการเรียน วันหนึ่งสามีได้รับคำสั่งให้เดินทางไปรับตำแหน่งที่กรุงเบอร์ลิน ประเทศเยอรมนี
บทที่ 7 บทเรียนล้ำค่า
ชีวิตกําลังดําเนินไปอย่างสวยงาม ดอกไม้บานเต็มสวนหน้าบ้าน ต้นดอกพุดหลังบ้านชูช่อบานไสวเต็มต้น ส่งกลิ่นหอมมาแต่ไกล ฉันนั่งมองดอกไม้ ต้นไม้ อย่างมีความสุข
บทที่ 5 พบคําตอบ
ฉันออกเดินทางไปกับคุณยายตั้งแต่เช้ากว่าจะถึงวัดก็บ่าย ทันทีที่ถึงวัด ความรู้สึกเมื่อวัยเด็กผุดขึ้นในห้วงความคิด รู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ มองดูบริเวณรอบ ๆ วัด ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น ได้ยินเสียงใบไม้ไหวราวกล่าวคําต้อนรับอาคันตุกะผู้มาเยือน ฉันรับรู้ถึงกระแสแห่งความชุ่มฉ่ำเย็นที่เกิดขึ้นในใจ
บทที่ ๓ ไม่ยอมแพ้
ฉันกลับมาทบทวนตัวเองอีกครั้ง ยังมีหนทางอื่นอีกไหมที่จะทําฝันให้เป็นจริง นึกถึงอาชีพนักการทูตที่ต้องเดินทางไปทํางานต่างประเทศ น่าจะเป็นอีกหนทางหนึ่งที่จะทําฝันให้เป็นจริง
Journey of Life ชีวิตใหม่
มนุษย์ออกเดินทางตั้งแต่เกิด เมื่อลืมตาดูโลกคือ ประสบการณ์แรกที่ได้พบโลกใบใหม่ เมื่อเติบใหญ่ชีวิตหมุนเวียนเปลี่ยนไปตามวัย ตามเหตุการณ์ที่ผันแปรไป