Category

จากใจทางอีศาน

“ทางอีศาน” ปีที่ ๙

พฤษภาคม ๒๕๖๓ หนังสือ “ทางอีศาน”พิมพ์ออกเผยแพร่ขึ้นปีที่เก้า พร้อม ๆ กับสภาวการณ์โรคระบาดครั้งใหญ่ทั่วโลก เป็นสถานการณ์ที่แม้จะไม่ใช่ภาวะรุนแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ ความเสียหายต่อชีวิตของมนุษย์ไม่ร้ายแรงเท่าภาวการณ์ในอดีต แต่ก็คาดว่า มีผลสะเทือนต่อวัฒนธรรมของมนุษย์อย่างใหญ่หลวง

สู้เพื่อชีวิต

ประเด็นเรื่องการถนอมรักษาชีวิตสำคัญที่สุด ท่ามกลางวิกฤติขั้นอุกฤษฏ์นี้ ต้องอดทนต่อสู้ ติดตาม เรียนรู้ สรุปบทเรียน เพื่อปรับปรุง เปลี่ยนแปลง สรรสร้างชีวิตและโลกขึ้นใหม่

นิตยสารรายเดือน”ทางอีศาน” เล่มประจำเดือนพฤษภาคม 2563 ฉบับที่ 97 – – เป็นฉบับ “ก้าวเข้าสู่ปีที่ 9”

นิตยสารรายเดือน”ทางอีศาน” เล่มประจำเดือนพฤษภาคม 2563 ฉบับที่ 97 - - เป็นฉบับ “ก้าวเข้าสู่ปีที่ 9” และอีก 3 ฉบับก็ครบ 100 เล่ม นับเป็นวาระที่ดีที่ควรมีกิจพิเศษ ก่อนกิจการงานพิเศษใด ๆ บังเกิดมี ขอนำกถาผู้อาวุโสที่ได้ให้แง่คิดและกำลังใจไว้แต่ครั้งเก่าก่อนมาแสดง ณ ที่นี่

ปิดเล่ม ทางอีศาน 23

ในวินาทีเดียวกัน ในนาทีเดียวกัน คนไทยกำลังเสพสื่อต่าง ๆ นานา แตกต่างกันมากมาย อย่างที่เรียกได้ว่า “คนละทีป” ถ้าจดจ้องจอโทรทัศน์ บ้านที่มิได้ติดเคเบิ้ลทีวีหรือไม่ติดจานดาวเทียม ก็อาจจะกำลังจดจ้องโทรทัศน์สาธารณะห้าหกช่อง บ้านที่ติดเคเบิ้ลทีวีหรือจานดาวเทียม ก็เลือกจดจ้องได้เกินกว่าห้าสิบช่อง บางช่องก็มีแต่ “ผี” ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง บางช่องก็ “ตี” กัน “เตะ” กัน ฯลฯ (ช่องกีฬา) ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง บางช่องก็เป็น “จีน” ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง บางช่องก็เป็น “แขก” เป็น “ฝรั่ง” ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง

ขอบพระคุณ​ พี่อาทิตย์​ บำรุงเอื้อ​ พี่ปรีดา​ ข้าวบ่อ​ และทีมงานหมาเก้าหาง​ แวะมาเยี่ยมยาม

ขอบพระคุณ​ พี่อาทิตย์​ บำรุงเอื้อ​ พี่ปรีดา​ ข้าวบ่อ​ และทีมงานหมาเก้าหาง​ แวะมาเยี่ยมยามพร้อมกับคำแนะนำในการขับเคลื่อนงานศิลปวัฒนธรรมอีสาน​ เดินทางเดียวกัน​ ไปด้วยกัน​ ครับ สนใจหนังสือหนังสือมีชีวิต​ ของสำนักพิมพ์ชนนิยม​ ติดต่อพี่ปรีดา​ นะครับ​ ผมแนะนำให้ชาวอีสานทุกท่านได้อ่่านและเก็บ​ "นิตยสารทางอีศาน" ไว้ให้ลูกหลานได้ศึกษาเรียนรู้​ ครับ

สรรสร้าง

มาร่วมกันไล่ล่าฆ่าโควิด ให้พวกมันหมดฤทธิ์เสร็จสิ้นเรื่อง ทุกชีวิตกลับมาเจริญรุ่งเรือง ดาวโลกจรัสเฟื่องเวิ้งจักรวาล

จดหมายจากนักเขียน

เรียน ท่านผู้อ่าน “ทางอีศาน” ที่เคารพ ผมเป็นคอลัมนิสต์จิตอาสา ของ “ทางอีศาน” มาตั้งแต่ปี ๒๕๕๖ ด้วยศรัทธาในปณิธานของ บ.ก.ปรีดา ข้าวบ่อ ที่อึดและอดทนทำนิตยสารเชิงสาระความรู้ เพื่อชาวอีศานและคนไทยทุกภาค “ลึกซึ้งรากเหง้า เข้าใจปัจจุบัน รู้ทันอนาคต” จนถึงราวปลายปีที่แล้ว ผมมีปัญหาขาดแคลนวัตถุดิบ คือข้อมูลและภาพประกอบที่จะเขียนคอลัมน์ “ห้องศิลป์อีสาน” เหตุเพราะปัญหาสุขภาพ ทำให้ผมไม่ได้เดินทางไปเก็บภาพและข้อมูลใหม่ ๆ เลย จึงเห็นควรพักคอลัมน์ “ห้องศิลป์อีศาน” ไว้ถึงฉบับมีนาคมที่ผ่านมา

“แตกเมือง”

ถ้าปีใดวันขึ้น หรือแรม ๑ ค่ำ เดือน ๕ ตรงกับวันอังคาร หรือแรม ๕ ค่ำ เดือน ๕ ตรงกับวันอังคาร เชื่อกันว่าเป็นวันร้อน วันอัปมงคล วันอุบาทว์ วันโลกาวินาศ คนไทภาคอีสานมีประเพณี “แตกบ้าน” เพื่อแก้เคล็ด

ปิดเล่ม

ปลายเดือนกุมภาพันธ์ใกล้จะถึงเดือนมีนาคม มีข่าวร่ำลือว่าช่วงสงกรานต์จะมีวันหยุดถึงเก้าวัน ก็ไม่รู้ว่าจะจริงหรือไม่จริง ถ้าเป็นจริงก็น่าเป็นห่วงเรื่องอุบัติเหตุบนถนนบาดเจ็บล้มตายกัน ปีก่อน ๆ วันหยุดน้อยกว่ายังบาดเจ็บล้มตายกันมาก

แก้ไขคำบรรยายภาพ คอลัมน์คองอีศาน ฉบับที่ ๙๕

“ทางอีศาน” ขออภัยในความผิดพลาด ได้บรรยายคำอธิบายรูปว่า สมบัติ สิมหล้า, ราตรี ศรีวิไล, เทพพร เพชรอุบล ขอแก้ไขเป็น สมบัติ สิมหล้า, ราตรี ศรีวิไล, เคน ดาเหลา จึงจะถูกต้อง ขออภัยในความผิดพลาดมา ณ ที่นี้

แม่ญิงอีสาน

คนอีสานมีรากเหง้า มีประวัติศาสตร์ มีอารยธรรม ชุมชนทุกชาติพันธุ์วรรณนาต่อสู้ สร้างบ้านเมืองมาอย่างทระนงองอาจ คนอีสานมีเลือดเนื้อจิตวิญญาณ มีข้อ กำหนดร่วมเพื่อประพฤติปฏิบัติ เพื่อเป็นข้อห้าม ในการดำเนินชีวิตประจำวัน ในการหาอยู่หากิน ในความสัมพันธ์กับคน กับธรรมชาติ และกับสิ่ง เหนือธรรมชาติ เพื่ออบรมบ่มเพาะให้ผู้คน พลเมืองเป็น “ผู้ดี”

ปิดเล่ม ทางอีศาน 94

ตรุษจีนก็ผ่านไปแล้วพร้อมกับข่าวไม่ดีเรื่องไวรัสประหลาดระบาดที่เมืองจีน วันที่เขียน “ปิดเล่ม” นี้ จีนประกาศปิดเมืองไปแล้วสามเมือง คือเมืองอู่ฮั่นเมืองใหญ่ และเมืองเล็กรอบ ๆ อู่ฮั่นอีกสองเมือง

ทางอีศาน 22 : ปิดเล่ม

เจ้าพี่น้องหากแม่นลูกกูผู้เดียวดาย... กูปันให้สูเจ้าแล้วดังนี้ ภายหน้าผู้ใดอย่าโลภตัณหา อิจฉามักมาก แลเอารี้พลช้างม้าไปตกแดน เอาหอกดาบเขนแพนไปตกท่ง แล้วรบเลวเอาบ้านเมืองกัน ดังนั้นให้ผู้นั้นฉิบหาย ทำอันใดอย่าให้เป็น เข็นอันใดอย่าให้ได้ ปลูกไม้อย่าทันตาย ปลูกหวายอย่าทันล่อน ข้อม่อนอย่าให้ฮี ปลีมันอย่าให้กว้าง เทียวทางให้ฟ้าผ่า เมือป่าให้เสือกิน...

มาคุยมาลำดับความกัน

ท่ามกลางความศรีวิไล มีสุขศาลา-อนามัย-โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล มีการศึกษาระดับอนุบาล-ประถม-มัธยม หลายคนได้ไปเรียนต่อระดับวิทยาลัย-มหาวิทยาลัย ในเมืองใหญ่ เส้นทางอาชีพหลากหลายขึ้น แต่ในขณะเดียวกันที่ดินทำกินก็หดเหลือน้อย ต้นไม้ถูกสัมปทานตัดขาย นํ้าตามแหล่งธรรมชาติตื้นเขิน การปลูกพืชเชิงเดี่ยวเพื่อขายทำลายหน้าดิน ราคาไม่แน่นอน ซํ้าถูกคดโกงสารพัดรูปแบบ
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com