ชาวเมืองฟ้าแดดสงยางเมื่อ 1200 ปีที่ผ่านมา สื่อสารด้วยภาษามอญโบราณ

ชาวเมืองฟ้าแดดสงยางเมื่อ 1200 ปีที่ผ่านมา (พุทธศตวรรษที่ ๑๔) สื่อสารด้วย ภาษามอญโบราณ ใช้อักษรหลังปัลลวะ
จากหลักฐานจารึก พระพิมพ์เมืองฟ้าแดดสงยาง

คำจารึก
๑. โวกยาก์ปิณ์ญปฌาย์
๒. อาจารยยคุนวิขยา (ต์)
.
คำอ่าน
โว่ว กย๊ากจ ปิณญะ ปฌาย
๒. อาจารัยยะ คุเนียะ วิขะย้าต
.
คำแปล
พระพุทธรูป (พิมพ์ดินเผา) นี้ (ได้สร้างขึ้นเพื่อ) ท่านปิณญะอุปัชฌายาจารย์ผู้มีคุณ (อัน) เลื่องลือไปไกล
.
แหล่งอ้างอิงข้อมูล
ฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย
https://db.sac.or.th/inscriptions/inscribe/image_detail/851

Related Posts

ภาพพระเตมีย์ บนใบเสมาทวารวดีอีสาน
ต้นกำเนิดนิทาน “ตาเจี้ย ตาลูน – ปลาบู่ทอง – เต่าคำ และซินเดอเรลล่า”
เมืองฮม เมืองโบราณกว่า ๔๐๐ ปี ของลาว
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com