Category

จากใจทางอีศาน

โปรยปก “ทางอีศาน” ฉบับต้อนรับปีใหม่ 2562

ผม กับ บรรณาธิการวิชาการ -“โชติช่วง นาดอน” ไปเยี่ยมคารวะอาจารย์เสรี พงศ์พิศ เมื่อแรกออกเดินเครื่อง “ทางอีศาน” บนถนนหนังสือ ที่สถาบันการเรียนรู้เพื่อปวงชน อ.บางคนที จ.สมุทรสงคราม

สาส์นจากทางอีศาน

คณะทำงานทุกคนทุกฝ่ายได้ทุ่มเทแรงกาย แรงใจ แรงคิดและการสนับสนุน อย่างสุดกำลังให้ทรงตัวอยู่ได้ จนถึงวันนี้มีความจำเป็นต้องลดจำนวนหน้าหนังสือลง เพื่อผ่อนเบาภาระค่ากระดาษ ค่าพิมพ์และค่าขนส่ง

รื้อถอนและฟื้นสร้าง

สังคมไทยกำลังเดินไปสู่การผูกขาด กระชับอำนาจทุกด้าน โดยทุนภายในประเทศ อภิทุนข้ามชาติ ภายใต้อุดมการณ์อำนาจรัฐโบราณ สภาพเช่นนี้ได้สถาปนาสวรรค์สำหรับอภิสิทธิ์ชนทุกภาคส่วนทุกระดับชั้น

ปิดเล่ม

กิจกรรม “ท่องเทวาลัยอีศานใต้” ผ่านไปแล้วอย่างน่าชื่นอกชื่นใจ เพราะเป็นการบุกเบิกกิจกรรมแนวทัศนศึกษาสถานที่สำคัญทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์จริง พบของจริง พบผู้คนพื้นถิ่นพื้นฐานจริง เก็บเกี่ยวได้มาทั้งความรู้ใหม่ ๆ และปัญหาใหม่ ๆ ที่ต้องค้นหาคำตอบกันใหม่ (คำตอบไม่มีอยู่ในตำราเรียน !)

สาส์นจากทางอีศาน

๑. สุวรรณี สารคณา ศิลปินผู้สร้างความสุข ความอบอุ่นให้ครอบครัว บนสาดกกพื้นบ้าน บักหำน้อยนอนหลับปุ๋ยใต้ผ้าห่มลายการ์ตูน หัวหนุนผ้าห่ม เลยขึ้นไปมีหมอนขิด ผู้เป็นแม่คงหนุนนอนกล่อมนอนให้นมลูก เมื่อลูกเข้าส...
Read More

ทางอีศาน 75 : ปิดเล่ม

หยิบค้นเจอหนังสือภาษาลาวเรื่อง “ภูมิใจในวัฒนธรรมลาว” เขียนโดย ดร.พันดวงจิด วงสา (สำนักพิมพ์และจำหน่ายหนังสือแห่งรัฐ ค.ศ. ๒๐๐๘ หน้า ๕๘-๖๐) อ่านถึงหัวข้อ “สภาพแวดล้อมภายนอกได้ส่งผลกระทบต่อวัฒนธรรมของลาว” แล้วอดไม่ได้ ที่จะถ่ายทอดให้ญาติมิตรสหายเพื่อนพี่น้อง ดังต่อไปนี้

ปักหลักให้แน่น แก่นต้องมี

ท่ามกลางสังคมแสงสีเมืองใหญ่ ภาคส่วนอุตสาหกรรม ธุรกิจท่องเที่ยวบริการ ฯลฯ ที่มีเครื่องมืออุปกรณ์และการสื่อสารล้ำสมัย บันดาลให้กิจการการค้าขายเกิดดอกผลกำไรงาม แต่ในภาคส่วนการเกษตร ชีวิตชุมชนคนหมู่บ้านที่เปรียบดั่งกระดูกสันหลังประเทศ กลับไม่อาจหยัดยืนตรงให้คงมั่น ยิ่งนับวันยิ่งไร้หลักไร้แก่น ไร้ความคิดฝันจินตนาการ

ทางอีศาน 70 : ปิดเล่ม

อนึ่ง ขอโปรดเข้าใจว่า การคลี่ภาพมายาคติเพื่อถอดรหัส ‘สัญญปริศนา’ ที่ค้างคาใจในงานเขียนชุดนี้ ผู้เขียนดำเนินการวิเคราะห์และตีความหมายอย่างลุ่มลึกก็จริง แต่กล่าวในเชิงกระบวนการการวิจัยนั้นเป็นการทำได้เพียง “ส่วนเสี้ยวหนึ่ง” ว่าด้วยเรื่อง “ด้ำ แถน กำเนิดรัฐไท” เท่านั้น

ทางอีศาน 69 : ปิดเล่ม

แวดวงธุรกิจต้อง “ดิ้น” กันเต็มที่ ส่วนหนึ่งดิ้นเพื่อให้อยู่รอดต่อไปได้ ส่วนหนึ่งซึ่งแม้เป็นยักษ์ก็ตามแต่ก็ต้องดิ้น เพราะยอดกำไรลดลงมากๆ เสียงกระซิบเบาๆ จากคน “วงใน” ของตลาดขายปลีกสินค้าอุปโภคบริโภคจำเป็นในชีวิตประจำวันบอกว่า ยอดกำไรต่ำกว่าปี ๒๕๔๐ ที่เกิดวิกฤติต้มยำกุ้งเสียอีก!

ชูอาวุธ – “วัฒนธรรม” ขึ้น

ท่ามกลางความ “เน่าใน” ของทุกระบบสถาบัน ส่งผลให้สังคมไทยเสื่อมทรุดลงทุกด้านช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนยิ่งถีบห่างความต่างทางความคิดของผู้คนไกลกันดั่งฟ้ากับก้นเหว อาวุธที่คนเล็กคนน้อยจะใช้ต่อสู้เพื่อปากท้อง และเทิดศักดิ์ศรีความเป็นคนของตนในห้วงเวลานี้ คือ “งานวัฒนธรรม”

ทางอีศาน 68 : ปิดเล่ม

เดือนธันวาคม “ข้าวนาปี” เริ่มเก็บเกี่ยวกันแล้ว ในสมัยโบราณชนเผ่าต่าง ๆ ทุกชนเผ่ามีการเฉลิมฉลองการเก็บเกี่ยวธัญพืช ซึ่งอาจจะเรียกให้เข้าใจง่าย ๆ ว่า “เทศกาลข้าวใหม่” ไม่ว่าธัญพืชนั้นจะเป็น ข้าวสาลี ข้าวบาร์เลย์ ข้าวชิงเคอ หรือข้าวจ้าว-ข้าวเหนียว ที่เป็นอาหารหลักของคนไท-ลาว
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com